SHIVER ME TIMBERS (2025)

 

Τρίτη popeye-xpoitation εισαγωγή στην slasher υποκατηγορία προς τέρψη του αποκτηνωμένου φιλοθεάμονος κοινού. Γραμμένο και σκηνοθετημένο μέσα σε δέκα μέρες από τον Paul Stephen Mann. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους απόπειρά του στην public domain εκμετάλλευση χαρακτήρων. 

Βρισκόμαστε πίσω στο 1986, οπότε η συνειρμική ρετρο-ναυτία είναι διάχυτη σε όλα τα υποτυπώδη σκηνικά, τις αναφορές σε ταινίες εποχής και τους στερεοτυπικούς ετοιμόλογους χαρακτήρες/θαμώνες τοπικού βίντεοκλαμπ που σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα για το κενό της καθημερινότητάς σου. 

Παρέα έξι νέων αποφασίζουν να απολαύσουν μια βροχή μετεωριτών στην ύπαιθρο, θολώνοντας τις αισθήσεις τους με χόρτο και αλκοόλ. Σε κοντινή λίμνη ένας παππούς ψαρεύει καπνίζοντας αμέριμνος την πίπα του. Όταν ένα απειροελάχιστο κομμάτι μετεωρίτη καταλήξει μέσα στη πίπα, ο ηλικιωμένος θα μεταλλαχθεί σε μανιακό σφίχτη με ατυχή ψηφιακή επεξεργασία στο πρόσωπο, ο οποίος θα κομματιάσει με ευφάνταστους τρόπους κάθε έννοια διασκέδασης μαζί με τα σώματα των μαστουρωμένων παραθεριστών. Η Olive Oyl της παρέας είναι η γοτθο-απροσάρμοστη με την Tim Barton-ική γκαρνταρόμπα που θα παραμείνει ζωντανή μέχρι τέλους και θα δώσει έναν braindead τόνο στην όλη εξωπραγματική τροπή των πραγμάτων.

POPEYE THE SLAYER MAN (2025)

Γραμμένο από τους Cuyle Carvin (OUIJA WITCH), John Doolan (SASQUATCH ASSAULT, ALIEN OPPONENT, YOGA TEACHER KILLER) και τον παραγωγό Jeff Miller (THE BURNING DEAD, CLOWNTOWN, NUTCRACKER MASSACRE, THE GARDENER, EXORCIST VENGEANCE, 12 TO MIDNIGHT). Σκηνοθετημένο ως πατροπαράδοτο slasher με χρήση πρακτικών ειδικών εφέ από τον Robert Michael Ryan (DARK REVELATIONS, OUIJA WITCH). Δεύτερη ταινία αποδόμησης του συγκεκριμένου παιδικού ήρωα κινουμένων σχεδίων προς τέρψη των ψυχανώμαλων που έχουν αποκτηνωθεί από τα αισχρά θεάματα. Ο Ποπάυ ο Ναύτης, πλέον κυκλοφορεί στον δημόσιο τομέα της διασκέδασης ως Ποπάυ ο Σφάχτης και λειτουργεί ως αστικός μύθος/εκδικητής τύπου Candyman, Freddy Krueger. Τουλάχιστον του έμεινε το man και δεν τον έκαναν τραβεστί δικαιωματιστή/πολεμιστή κοινωνικής δικαιοσύνης. O χαρακτήρας είναι πολύ κοντά εμφανισιακά με τον λατέξ πιγουνο-σφιχτο-πήχη που είχε ερμηνεύσει πίσω στο 1980 ο Robin Williams. 

Παρέα ελαφρόμυαλων νεαρών με άγνοια κινδύνου, αποφασίζουν να περάσουν ένα ευχάριστο σαββατοκύριακο επισκεπτόμενοι ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο κονσερβοποίησης σπανακιού. Εκεί και στην γύρω περιοχή των αποβάθρων κυκλοφορεί ο αστικός μύθος του "Ναύτη". Σκοπός της παρέας είναι να βιντεοσκοπήσουν μια ανεξάρτητη ταινία με σκοπό να κερδίσουν τις δάφνες του φεστιβαλικού κυκλώματος αποκαλύπτοντας την αλήθεια πίσω από τον μύθο. Καταλήγουν σφαγμένοι με ευφάνταστους τρόπους μετά χρήσεως αιματοβαμμένων πρακτικών εφέ από τον ναύτη που μεταλλάχθηκε από το ραδιενεργό σπανάκι του εργοστασίου. 

Πολύ καλύτερο από το POPEYE'S REVENGE (2025). Εν αναμονή του SHIVER ME TIMBERS (2025) για νέες περιπέτειες των Public Domain χαρακτήρων. 

GOLDILOCKS AND THE THREE BEARS: DEATH & PORRIDGE (2024)

 

Άλλο ένα Βρετανικό παιδικό παραμύθι του 19ου αιώνα έλαβε την διαστροφική διασκευή/αποδόμηση προς εύπεπτη τέρψη των απροσάρμοστων της συνειδητο-κυψέλης της σύγχρονης εποχής. Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Graig Rees (ANNABELLUM: THE CURSE OF SALEM). "Βασισμένο" στο βιβλίο του Robert Southey, Goldilocks and the Three Bears (1837). Η κάπως σοβαρή του προσέγγιση στο slasher είδος θυμίζει περισσότερο ταινίες όπως τα THE STRANGERS. Η σύγκριση παραμένει εκεί γιατί έχουμε να κάνουμε με διαφορετικά μεγέθη κόστους παραγωγής. 

Τέσσερεις φίλοι αποφασίζουν να γιορτάσουν γενέθλια σε μια εξοχική κατοικία στη μέση του πουθενά. Το σπίτι στο οποίο πηγαίνουν ανήκει σε παλαβούς που φοράνε μουτσούνες αρκούδας και βρίσκονται υπό τις διαταγές μιας άλλης μασκοφόρου η οποία αναλαμβάνει τον ρόλο της Χρυσομαλλούσας του παραμυθιού (παίζοντας με τον αλγόριθμο, αν βάλεις το Goldilocks στο google translate θα σου βγάλει "Χρυσαυγίτες", αλλά μάλλον θα είχαμε να κάνουμε με άλλου είδους ταινία). Η Χρυσομαλλούσα και η παρέα του εθνικού συνδέσμου της λοιπόν, αρέσκονται στο να βασανίζουν και να σκοτώνουν ανθρώπους μέσα στο δάσος. Πόσο μάλλον, αγνώστους που κοιμήθηκαν στα κρεβάτια τους και έφαγαν τον χυλό τους. Το πάρτι ξεκινά και οι κραυγές συνεχίζονται όταν η τελική επιζών προσπαθήσει να βρει σωτηρία σε κοντινή αγροικία. 

Ο "ανερχόμενος" Flex Singh είναι ο Ινδός Sikh ο οποίος παριστάνει "έναν από την παρέα" και ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα με γεύση κάρυ. Έχει ιερή αποστολή να καθιερώσει την βιοποικιλότητα στις βιντεο-παραγωγές και να γίνει action ήρωας εκτός Ινδίας, γιατί εκεί ήδη έχουν χιλιάδες ομορφόπαιδα με κοιλιακούς και σφαλιάρες που αψηφούν τους φυσικούς νόμους. 

TEDDISCARE (2024)

 

Γραμμένο από κάποιον Andy Jackson και σκηνοθετημένο από τον Mark Polonia (δεύτερη "ταινία" για το 2024 από τις 12 συνολικά που "σκηνοθέτησε" μέσα στο έτος, ανάμεσα στα COCAINE WEREWOLF και PANDASAURUS). Ο αρχικός τίτλος θα ήταν WINNIE THE PHO, καθώς ο χαρακτήρας μπορούσε να υποστεί ελεύθερα εξευτελισμό και χρήση του ονόματος στο δημόσιο τομέα. Υπάρχουν υποψίες πως η εταιρία ITN εμπόδισε νομικά αυτή την γ' διαλογής εξυπνάδα για να εκμεταλλευτούν οι ίδιοι το όνομα και να ξεκινήσουν πρώτοι την αποδόμηση στο αιματοβαμμένο Pooh-verse τους με τα WINNIE THE POOH: BLOOD & HONEY.

Παλαβός με ιστορικό ψυχασθένειας στην οικογένεια επιστρέφει σε εξοχικό κάπου στο δάσος μετά τον θάνατο του πατέρα του. Εκεί θα αρχίσει να διοργανώνει πάρτι για τα λούτρινα παιχνίδια που έχει για φίλους μέχρι που θα επανενωθεί με τον αδελφικό του φίλο τον κύριο Αρκούδο ο οποίος είναι κατά συρροή μανιακός που σκοτώνει αδιακρίτως στη γύρω περιοχή.

Ο βασικός κομπάρσος/πρωταγωνιστής του Polonia Jeff Kirkendal (84 εμφανίσεις και συνεχίζει το b-καρακτεριλίκι) ερμηνεύει τον σατανικό επιχειρηματία ο οποίος μολύνει την περιοχή με το εργοστάσιό του. Βρίσκει ερασιτεχνικό τέλος στην μέγγενη/αγκαλιά αγάπης του κύριου Αρκούδου. 

SPACE SHARKS (2024)

 

Γραμμένο και σκηνοθετημένο, ως Dark Infinity, από τον βιντεο-οραματιστή Dustin Ferguson (NEMESIS 5: THE NEW MODEL, MOON OF THE BLOODBEAST, 5G ZOMBIES, ARACHNADO, EBOLA REX, THE CLOWN CHAINSAW MASSACRE, COCAINE COUGAR, SHARKS N DA HOOD).

Ερευνητικό διαστημόπλοιο επιστρέφει πίσω στη Γη μετά από επιτυχημένη συγκομιδή εξωγήινης θαλάσσιας πανίδας και χλωρίδας. Με λίγα λόγια καρχαρίες και φτέρες από άγνωστο πλανήτη. Εντός του ψηφιακού δημιουργήματος εμφανίζεται για μια σκηνή ο πάντα διαθέσιμος καρατερίστας Eric Roberts (768 εμφανίσεις σε ταινίες και έχει άλλες 92 σε στάδιο post-production) ο οποίος παριστάνει τον επιστήμονα φορώντας λευκή ιατρική μπλούζα. Μετά από ατύχημα το ψηφιακό διαστημόπλοιο με τους κόντρα πλακέ εσωτερικούς χώρους καταλήγει σε κάτι χωράφια και εκεί ξεκινάει η κατάβαση στη Γ' διαλογής παράνοια/παρωδία μεταξύ ALIEN, PREDATOR και TERMINATOR, καθώς μέσα από το διαστημόπλοιο θα δραπετεύσουν οπλισμένοι (;) καρχαριάνθρωποι οι οποίοι θα αποδεκατίσουν τους ταλαίπωρους κομπάρσους που τυχαίνει να βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στην εξοχή.

Η σητεμένη Brinke Stevens (THE SLUMBER PARTY MASSACRE, SLAVE GIRLS FROM BEYOND INFINITY, SORORITY BABES IN THE SLIMEBALL BOWL-O-RAMA, REPLIGATOR, MARK OF THE ASTRO-ZOMBIES) κάνει επίσης ένα σύντομο πέρασμα ως η αρχηγός μιας εκδρομής στη περιοχή. Δεν κατάλαβα πότε έφυγε γιατί έκλεισα γρήγορα τα μάτια μου και έχασα την σκηνή της.

Ο νεκροζώντανος Mel Novak [o Stick στο GAME OF DEATH (1978), δίπλα στο footage του Bruce Lee o οποίος ήταν νεκρός από το 1973, Tony Montoya στο AN EYE FOR AN EYE(1981), SAMURAI COP 2 - συμμετέχει σε αρκετές ταινίες του Ferguson] παριστάνει το κέρινο ομοίωμα του εαυτού κι αυτός σε μια σύντομη σκηνή ως πατέρας/ιερέας μιας αδικοχαμένης αστροναύτη, η οποία τελικά ζει και τον επισκέπτεται στο σπίτι του.