IN FABRIC (2018)

"Did the transaction validate your paradigm of consumerism?"

- Κυρία Luckmoore .

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Peter Strickland ( BERBERIAN SOUND STUDIO , THE DUKE OF BURGUNDY ) .
Χρηματοδοτημένο από το BBC και BFI Film Fund .
Διανεμημένο από την A24 ( GREEN ROOM , UNDER THE SKIN , THE LOBSTER , TUSK , VVITCH , HEREDITARY , THE LIGHTHOUSE , MIDSOMMAR ) .

Αντί λοιπών συντελεστών και γενικότερου αναμασήματος , αυτή τη φορά λέω να παραθέσω μια σύντομη έκθεση ιδεών από ημιτελείς προτάσεις για τις εντυπώσεις που μου άφησε η συγκεκριμένη ταινία :

Ριγμένοι μέσα σε μια erotica ρετρό '70ς Jean Rollin/Jess Franco δυστοπία όπου τα πάντα παρακολουθούνται από κωμικούς καλοθελητές και BIG BROTHER περιβάλλοντα εργασίας που κακοποιούν την όποια ανάπτυξη χαρακτήρα , οι χαρακτήρες που φαίνεται πως είναι πρωταγωνιστές κάποιου BLACK MIRROR επεισοδίου ανακαλύπτουν την ομορφιά ενός κόκκινου φορέματος και έρχονται σύντομα αντιμέτωποι με το καταραμένο ζύγι της επιλογής τους .
Η αισθητική και οι πρακτικές μαύρης μαγείας αναμιγνύονται με επαναστατικά κείμενα της καταστασιακής διεθνούς ισοπεδώνοντας τον καταναλωτισμό σε αρχέγονο ένστικτο που δίνει ζωή σε ανδρείκελα μέσω σεξουαλικών τελετών για να λειτουργούν ως ποιμένες που καλούν/κατευθύνουν τα οικόσητα ζώα μέσα στα καταστήματα/βωμούς ενέργειας .
Η ανάλυση τεχνικών όρων ενός κοινωνικά αμήχανου εργάτη γίνεται μάντρα ύπνωσης/ικανοποίησης σε όσους δεν γνωρίζουν πως να επισκευάσουν  μια χαλασμένη μηχανή .
Ο γοτθικός τρόμος γίνεται πραγματικότητα αφού όλοι οι πελάτες που δοκίμασαν το φόρεμα καταλήγουν σε ένα καθαρτήριο αιώνιας ραπτομηχανής .
Ο αισθησιασμός του soundtack ενώ γενικά σε νανουρίζει σε ένα ασταθές χωρο-χρονικό ταξίδι απαγόρευσης , απελευθερώνεται βίαια σε στιγμές μηχανικού θορύβου ολοκληρώνοντας το όποιο υποσυνείδητο ξόρκι προσπαθεί να περάσει ο δημιουργός στον θεατή .