Γραμμένο από τον Jerry Robbins (CATCH THE BULLET) και σκηνοθετημένο ως βουκολικό θρίλερ από τον Chris Hollo (αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους προσπάθεια του φωτογράφου τραγουδιστών της country μουσικής). Η παραγωγή της Penumbra Entertainment κάθε άλλο παρά διασκεδαστική είναι. Αν βάλεις το player στο x2 τουλάχιστον γλυτώνεις 40 λεπτά διαύγειας.
Παρέα φίλων βρίσκονται για ξέγνοιαστο σαββατοκύριακο σε μια ενοικιαζόμενη καμπίνα στη μέση του πουθενά. Εκεί θα πέσουν θύματα στις ορέξεις ταραχοποιού ινδιάνικου πνεύματος που θα τους κάνει μέρος της καταραμένης, νεκροζώντανης χωροχρονικής λούπας του συμπληρώνοντας τον θίασο των φασματικών επιστατών της δασώδους περιοχής. Τόσο λευκών, όσο και ιθαγενών. Ευτυχώς οι στυλιζαρισμένες πόζες του μυστηριώδους τραγόμορφου "δαίμονα" προς το τέλος της ταινίας και το ταλέντο του διευθυντή φωτογραφίας (Joshua Shreve) παρέχουν κάποιας μορφής εικαστικής φρίκης (με τα ειδικά εφέ να είναι πατροπαράδοτα χωρίς cgi σάλτσες) στο όλο "ανεξήγητο" της υπόθεσης. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να προκαλεί το ενδιαφέρον. Μουτσούνες στο παράθυρο, θολά φαντάσματα στο βάθος του κάδρου που παίζουν με τις κάμερες, ινδιάνοι να μουρμουρίζουν ασυναρτησίες γύρω από τη φωτιά χτυπώντας τύμπανα. Όσο γρήγορα αναπτύσσεται κάποιο είδος πανικού, τόσο γρήγορα ξεφουσκώνει. Οι αναζητητές πηχτού αίματος ας κοιτάξουν κάπου αλλού (αν όχι τον ψυχαναλυτή τους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.