Κλειστοφοβικό ψυχόδραμα επιστημονικής φαντασίας γραμμένο από τον Dwain Worrell (WALKING THE DEAD, MARVEL'S IRON FIST) και σκηνοθετημένο από τον Jason Satterlund. Κάτι σαν το CUBE (1997) (τουλάχιστον στο ενδεικτικό artwork της αφίσας) αλλά χωρίς δωμάτια διαφυγής και αρρωστημένες παγίδες μείωσης συμμετεχόντων που θα έδινε μια αγχωτική SAW πινελιά επιβράβευσης/επιβίωσης.
Ο τραυματισμένος λοχίας Miles Willis (Jonathan Rosenthal - ALONE, POSSESSIONS) μεταφέρεται μετά από μια εκτυφλωτική λάμψη σε κάποιο πεδίο μάχης του Ιράκ (άρα βρισκόμαστε νοερά πίσω στο 1991 παρόλο που η στολή του είναι μεταγενέστερης κατασκευής) μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο/κύβο (;). Αρχικά νομίζει πως είναι αιχμάλωτος σε κάποιο εχθρικό στρατόπεδο αλλά σύντομα του αποκαλύπτεται η αλήθεια του κβαντικού εγκλεισμού του, πιθανότατα από κάποια εξωγήινη δύναμη από τον πλανήτη Κάφκα η οποία φαίνεται πως διασκεδάζει με πειράματα εκτός χώρου και χρόνου. Όταν αρχίζει να αυξομοιώνεται η θερμοκρασία, η βαρύτητα να αλλάζει, οι τοίχοι να κλείνουν και το δωμάτιο να περιστρέφεται μαζί με την επαφή του με την πραγματικότητα ο Miles πιάνει στον ασύρματό του την Damsey (Tamara Perry), η οποία λειτουργεί ως μια φιλική γυναικεία φωνή λογικής από το 2020, η οποία τον βοηθάει να ξεπεράσει εν μέρη την ολική παράνοια της κατάστασης. Η κατάσταση της ψυχικής υγείας του επιδεινώνεται μέχρι την τελική απελευθέρωση που θα τον φέρει πίσω στο δικό του παρόν και θα τον κάνει μάρτυρα ενός αποκαλυπτικής σημασίας γεγονότος που μας αποκρύπτει στρατηγικά ο σκηνοθέτης, πιθανότατα κάποια μαζική επουράνια επίσκεψη από τα όντα που έκαναν το πείραμα (;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.