Από τον δημιουργό του FINAL DESTINATION. Τα 1μισι εκατομμύρια δολάρια του κόστους παραγωγής μετατράπηκαν με μαγικό τρόπο σε 1,591,194 παγκόσμιων εσόδων (έβγαλαν 91 χιλιάρικα δηλαδή, τα μάτια του δημιουργού δεν έπεσαν στο jackpot μετά το τράβηγμα του μοχλού στον κινηματογραφικό κουλοχέρη και η μαφία θέλει τα λεφτά της πίσω). Γραμμένο από τον Patrick Stibbs (κανένα άλλο δείγμα γραφής). Σκηνοθετημένο ως κλύσμα από ρετρό δαμάσκηνα (για καλύτερη χώνεψη και ενεργό έντερο) και διάθεση επικεντρωμένη/στοχευμένη στη νοσταλγία από τον Timothy Woodward Jr. (GNOME ALONE, 4GOT10, SILENCER, THE FINAL WISH).
Βρισκόμαστε σε ένα υποτιθέμενο παράλληλο σύμπαν του 1987 [θυμάσαι πως ήταν η ζωή σου τότε; η δικιά μου ήταν γαμάτη επειδή είχα σχεδόν όλες τις φιγούρες δράσης Masters Of The Universe (και τους έξτρα χαρακτήρες από την Live-action ταινία Blade και Saurod), οπότε χαμογελάω ήδη μόνο από την αναφορά της χρονιάς]. Θα μπορούσαμε να είμαστε και στο 2022 καθώς η παστελ μόδα των απροσάρμοστων/καθυστερημένων δεν έχει εξελιχθεί από τότε (βρισκόμαστε στο χαλασμένο timeline όπου οι δεκαετίες του 70-80-90 επιστρέφουν ως εικαστικές/ενδυματολογικές/μουσικές μόδες σε μια ατελείωτη χρονική λούπα ηλιθιότητας). Παρέα 4 νεαρών τραμπουκίζουν μια ηλικιωμένη γυναίκα (Lin Shaye - DEAD END, INSIDIOUS SAGA, OUIJA) και τον σύζυγό της (Tobin Bell ο Jigsaw Killer της SAW SAGA) πετώντας πέτρες στο σπίτι τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κατηγορούν την γυναίκα ως ένοχη για τον θάνατο της μικρότερης Δεν υπολόγιζαν πως στην τελευταία τους επίσκεψη η απελπισμένη γριά θα εκτελούσε ξόρκι κατάρας συνοδευόμενο από τελετουργικό κρέμασμα βίαιης εξόδου από τον μάταιο τούτο κόσμο μέσα στο σπίτι της. Ο χαροκαμένος σύζυγος αναλαμβάνει να ενημερώσει τους ακούσιους δράστες και να τους καλέσει σπίτι τους προσκαλώντας/προκαλώντας τους σε ένα παιχνίδι (Jigsaw μανιέρα για πάντα) κληρονομιάς: Αν καταφέρουν και μείνουν για ένα ολόκληρο λεπτό στο ακουστικό τηλεφώνου συνδεδεμένου απευθείας με την κόλαση (η γραμμή καταλήγει μέσα στο τάφο της γριάς), θα φύγουν από το σπίτι με 100 χιλιάδες δολάρια. Φυσικά ακολουθεί ψυχοτροπικό παραλήρημα new-metal βιντεοκλίπ και δαιμονικού ανάποδου παζλ μπαλέτου (μέρος του βιογραφικού κάθε κοπέλας με παρελθόν ρυθμικής γυμναστικής:το για πέσε στα γόνατα των παιδόφιλων/παραγωγών του Hollywood έγινε "για πέσε ανάποδα στα τέσσερα και περπάτα να σε δω;") με τους νεαρούς πρωταγωνιστές να αντιμετωπίζουν τους όποιους δαίμονες από τις προσωπικές τους κολάσεις ως επικίνδυνες και φονικές αναμνήσεις (αν πεθάνεις μέσα στην παραίσθηση πεθαίνεις στα αλήθεια και γίνεσαι μέλος της, θυμάσαι τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες; ωραίες εποχές ε;).
Μηδενικό αίμα. Μηδενική διάθεση για επανάληψη προβολής. Πρέπει να ξεθάψω τις φιγούρες δράσης μαζί με τα αδρανή παιδικά μου χρόνια από τον κήπο του σπιτιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.