KAIJU GLAM METAL SHARK ATTACK (2024)

 

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον εραστή της τέχνης Brett Kelly (OUIJA SHARK, HEAVY METAL WEREWOLF, NANOSHARK).

Συντρίμμια από διαστημικό σταθμό πέφτουν στη γη. Συγκεκριμένα πάνω σε έναν ψαρά που μοιάζει με τον κλόουν τραγουδιστή των no-fx (ο οποίος φοράει κόκκινες τρίχες σκούπας ως μοϊκάνα στο κεφάλι). Ταυτόχρονα περνούσε και ένας ψηφιακός καρχαρίας από το σημείο με αποτέλεσμα τα δύο όντα να συγχωνευτούν και να μεταλλαχθούν στην αποκριάτικη φρικωδία του τίτλου (ο ταλαίπωρος με την αφρολέξ "στολή" αρχικά κυκλοφορεί κανονικά στο δρόμο αλλά όσοι τον αντικρίζουν κάνουν πως κοιτούν ψηλά γιατί έχει ύψος 30 ποδιών(;) - ο Brett Kelly κάνει ότι μπορεί για να εντείνει την ψευδαίσθηση της διαφοράς ύψους με σκηνές καταστροφής ουρανοξυστών στην μικρή επαρχιακή πόλη και λοιπά πλάνα απροσδιόριστων αναλογιών). 

Σε κοντινό μέρος οι "glam metal" απροσάρμοστοι Gelatin Skelatin (το συγκρότημα του καλλιτέχνη Brett Kelly) ξεκινούν το τουρ στο σκατόκρυο του Καναδά και ανακοινώνουν δημόσια κυνήγι θησαυρού με έπαθλο δύο εισιτήρια για την συναυλία τους. Το πλήθος που τρέχει στους δρόμους για να γλυτώσει από το τεραστίων διαστάσεων glam-punk τέρας άλλοτε είναι ντυμένο για σαλέ και άλλοτε φοράει κοντομάνικα. 

Η "ταινία" τελειώνει με το τραγούδι VHS των μπαρμπάδων με τα κολλητά παντελόνια και τα λευκά σπορτέκ που νομίζουν ότι ζουν ακόμη στη δεκαετία του '80 και σύντομο βίντεο σε δελτίο ειδήσεων με χνουδωτά σκυλάκια. 

BOZZO IN THE WOODS (2025)

Τούρκικο μεταφυσικό slasher/περιπέτεια με fantasy βεστιάριο και ποτ πουρί αισθητική εκτός τόπου και χρόνου, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον παραγωγό/σχεδιαστή ρούχων/editor και άνθρωπο για όλες τις δουλειές Omer Sari. Αυτή είναι η πρώτη του ταινία και αρχικά νόμιζα πως είχα να κάνω με βιντεο-ξέπλυμα χρήματος της μαφίας του Αζερμπαϊτζάν βλέποντας τις μελαχρινές μουτσούνες και τις τσοντο-γκόμενες με Ρωσσο-μογγολικά χαρακτηριστικά (βλέπε Diana Mirlanbecova στο ρόλο της πριγκίπισσας με το μαγικό αίμα) στους διάφορους ρόλους κλειδιά. Τελικά είναι Τούρκοι που προσπαθούν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση των υπόλοιπων λήσταρχων της Ανατολικής Ρωμανίας. 

Το πόνημα είναι τρεις διαφορετικές ταινίες μαζί μιας και έχουμε να κάνουμε με κλασικό slasher παλαβού με μουτσούνα κλόουν (αλλά είναι ο Demon Lord Bozzo, ο "γελωτοποιός" ο οποίος έχει κλέψει το μαγικό Βιβλίο του Λαζάρου και ανασταίνει κομπάρσους για τον ανίερο στρατό ταλαίπωρων με αθλητικά παπούτσια κάτω από τα κουρέλια του νεκρού - κάπου εδώ διακρίνω κάποια αλληγορία για τον ξυλουργό από τη Ναζαρέτ ίσως;) που σκοτώνει αδιακρίτως μέσα σε δάσος, με ομάδα γυμνασμένων στρατιωτών που δεν διστάζουν να κυκλοφορούν χωρίς μπλουζάκι και να κάνουν ασκήσεις τακτικού σχηματισμού σε μια DeCoteau ατμόσφαιρα στρατιωτικής συντροφικότητας "Ιερού Λόχου' αναλαμβάνοντας επικίνδυνες αποστολές για σκληροτράχηλους αναλώσιμους αλλά μοιάζουν περισσότερο με μπράβοι σε κωλάδικο του Ανατολικού μπλοκ (οι Engin Can Ozdemir και Mustafa Kemal Potuk ξεχωρίζουν για τις Iron Man πόζες και τις τούμπες τους στις χορογραφίες) και τέλος στιγμιότυπο από κάποια fantasy τηλεταινία που έχει δανειστεί τα μεσαιωνικά ρούχα από τη γκαρνταρόμπα του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Δεν γνωρίζουμε σε ποια χώρα, ή σε ποια χρονιά βρισκόμαστε, αλλά ξέρουμε που χρησιμοποιούν ευρώ για τις συναλλαγές τους μιας και η αμοιβή για την σύλληψη του Κλόουν/Δαίμονα/Λόρδου είναι 10 εκατομμύρια ευρώ. 

Το τέλος μένει ανοιχτό για μελλοντική συνέχεια του βιντεο-έπους.

COMPANION (2025)

 

Ψυχανάλυση επιστημονικής φαντασίας, γραμμένη ως ρομαντική κωμωδία για εξυπνάκηδες (;) και σκηνοθετημένη ως ταινία τρόμου από τον αναποφάσιστο Drew Hancock (MY DEAD EX).

Μια σαββατοκυριακάτικη απόδραση με "φίλους" σε πλουσιοπάροχη καμπίνα στη μέση του πουθενά θα εκτροχιαστεί σε αγώνα επιβίωσης για ένα φαινομενικά τέλειο ζευγάρι.

Ο Josh (Jack Quaid - ο β΄ αρσενικός Hughie που σας διασκέδασε στην τηλεοπτική μεταφορά του THE BOYS, SCREAM, NOVOCAINE) και η Iris (Sophie Thatcher - THE BOOGEYMAN, MAXXXINE, YELLOWJACKETS) είναι καλεσμένοι και η σχέση τους είναι στα καλύτερά της. Τουλάχιστον έτσι νομίζουν όλοι εκτός οθόνης μέχρι που αποκαλύπτεται η "πραγματικότητα": η Iris είναι ενοικιαζόμενη σύντροφος και ο προγραμματισμός της ελέγχεται από τον κουτοπόνηρο Josh ο οποίος σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το sex-cyborg με σκοπό να σκοτώσει τον υπερ-πλούσιο Ρώσσο μεγιστάνα (Rupert Friend - HOMELAND, HITMAN: AGENT 47, JURASSIC WORLD: REBIRTH) που τους φιλοξενεί και να το σκάσει με τα ζεστά εκατομμύρια δολαρίων που κρύβει στο χρηματοκιβώτιό του.

Η EX-MACHINA (2014) ευαισθησία της καύλας (φυσιολογικής και παρά φύσιν) για πειθήνιους ερωτικούς συντρόφους δεν καταφέρνει να φτάσει την μισανθρωπική δυστοπία του πρώτου THE TERMINATOR (1984), καθώς η Iris δεν διαθέτει εργοστασιακά τις ανάλογες υπερδυνάμεις των cyborgs σκλάβων και δεν ολοκληρώνει την περιπέτεια κυνηγώντας ανηλεώς τον "κύριο" της με μισολιωμένη τη συνθετική της σάρκα. Το τέλος είναι οδυνηρό παρόλα αυτά και η μηχανή πάντα θα καταλήγει με το πάνω χέρι.

NANOSHARK (2024)

 

Η SRS Cinema LLC παρουσιάζει:

Γραμμένο χωρίς ίχνος ντροπής και σκηνοθετημένο στον ίδιο τόνο επιστημονικής αφασίας από τον b-βετεράνο Brett Kelly (PLANET BLOOD, THE BONESETTER, SHE-REX, IRON SOLDIER, RAIDERS OF THE LOST SHARK, OUIJA SHARK, KONGA TNT, KAIJU GLAM METAL SHARK ATTACK).

Μετά την κρυπτοζωική επιτυχία των περιπετειών με ψηφιακούς/muppet καρχαρίες της "χαμένης Κιβωτού", του "πίνακα πνευμάτων" και της "glam metal" Ιαπωνικής φρικωδίας, ο Brett Kelly επιστρέφει με νέα σπαζοκεφαλιά επιστημονικής αφασίας. 

Ομάδα επιστημόνων με χαβανέζικα πουκάμισα κάτω από τις ιατρικές ζακέτες σμικραίνουν τον αδίστακτο κυνηγό της θάλασσας με χρήση νανοτεχνολογίας με σκοπό να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα μικρό παιδί (γιο του πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας;) ώστε να καταστρέψει τα κύτταρα της μυστηριώδους αρρώστιας που το ταλαιπωρεί. Η ένεση που περιέχει τον νανο-καρχαρία καταλήγει με slapstick διαδικασίες στον κώλο ενός απρόσεκτου επιστάτη. Φυσικά η πείνα του περιπλανώμενου εντός των φλεβών καρχαρία δεν σταματά μόνο στα μολυσμένα κύτταρα και όταν αρχίζει (υποθετικά πάντα γιατί όλη η δράση διαδραματίζεται στις φλέβες) να καταναλώνει και άλλα εσωτερικά όργανα ζωτικής σημασίας που καταστρέφουν το σώμα που τον φιλοξενεί, ομάδα θαρραλέων αναλώσιμων (επίσης επιστημόνων αλλά με σέξι εφαρμοστές χακί φόρμες εργασίας, χωρίς λευκές ζακέτες) μπαίνουν και οι ίδιοι στο πεδίο της σάρκας (εντός πλαστικού μίνι υποβρυχίου) κάνοντας την περιπέτεια βιντεο-παρωδία του INNERSPACE (1987).

CRACK HOUSE OF THE DEAD (2021)

 

Πατροπαράδοτη ζομπι βιντεο-παραγωγή, γραμμένη και σκηνοθετημένη μέσα στην αισθητική καφρίλα της "γειτονιάς" των μαύρων ποινικών από τον αναγεννησιακό ηθοποιό/σκηνοθέτη/σεναριογράφο και FUBU παραγωγό Jason Toler (KILL PLAN, AMYTIVILLE COP, THE WRONG SARAH, BEVERLY HILLS MASSACRE).

Μολυσμένος δαγκώνει ναρκομανή πόρνη με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί η πανούκλα των νεκροζώντανων στα ανθρώπινα ερείπια/ψυχοναύτες της κρακ γειτονιάς. Με την αρρώστια να εξαπλώνεται, οι κεντρικοί πρωταγωνιστές εμπλέκονται σε μια επιχείρηση σύλληψης βαρόνων της μαφίας των ναρκωτικών και καταλήγουν παγιδευμένοι να καρφώνουν κλασικές τάβλες σε παράθυρα ναρκό-σπιτου. Αστυνομία, πρέζα, νταβάδες, πορνοστάρ, μάνα που δαγκώνει το κεφάλι του μωρού της και τραβεστί που βιάζει serial killer σε ένα δυναμικό πακέτο βιντεο-αποκάλύψης για τολμηρούς αργόσχολους. 

Ανάμεσα στους "ηθοποιούς" το γυμνασμένο μάτι του παντεπόπτη σερφερ της Kali Yuga διακρίνει βετεράνους τσοντάκηδες όπως οι Herschel Savege, Jack Nappier, Steve Crest aka Jack Lawrence, Abby Rain, Lotus Lain, Fallon West, Nikki Next, και λοιπούς εκφυλισμένους...