EVIL DEAD RISE (2023)

 

Γραμμένο, σκηνοθετημένο και επανεκκινούμενο με χρήση 1720 γαλονιών ψεύτικου αίματος για τις αναίσθητες στη βία (εκτός αν είναι λεκτική) χιονονιφάδες της σύγχρονης εποχής οι οποίες επιμένουν να διασκεδάζουν με χορογραφημένα ξεκοιλιάσματα στις οθόνες τους από τον Ιρλανδό Lee Cronin (THE HOLE IN THE GROUND). Ο Bruce Cambell και ο Sam Raimi είναι οι γερο-executive producers από το αναφορικό βάθρο της ποπ-κουλτούρας. Ο Cambell κάνει και ένα ηχητικό πέρασμα ως φωνή αντιλογίας σε μια ηχογράφηση του 1923. 

Δύο αδελφές οι οποίες δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις αποφασίζουν να τα βρουν παράλληλα με την έφοδο διεστραμμένων δαιμόνων που θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη ξεκινώντας από την οικογένειά τους, κάτι σαν τους πολιτιστικούς μαρξιστές που έχουν χωθεί σαν κατσαρίδες σε κάθε θεσμό και σημείο της σύγχρονης ζωής και κουλτούρας.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια γενικότερη περίληψη κάθε ταινίας, αλλά ας δούμε τους χαρακτήρες των 5 βασικών πρωταγωνιστών του ψυχοδράματος:

H "εκπληκτική και γενναία" εκπροσώπηση των ψυχασθενών του ουράνιου τόξου ξεκινάει με το Morgan Davies. To Morgan ξεκίνησε την καριέρα του στον μαγικό κόσμο των θελημίτων παιδόφιλων του Hollywood ως κοριτσάκι. Το 2020 ήρθε ο κατάλληλος υπέργηρος στα πράγματα στον Λευκό Οίκο, οπότε απέβαλε το φύλλο που του προκαλούσε τόση δυσφορία από πάνω του σαν πραγματικό ερπετό και άρχισε το θεατρικό των αντωνυμιών ως αγοράκι. Εδώ παριστάνει το έφηβο γιο της μεγάλης αδελφής, Danny. Όσο καλή κι αν είναι η μεταμφίεση, το θηλυπρεπές του σώματος σου δίνει να καταλάβεις πως έχεις να κάνεις με κουτσαβάκι τύπου Eliot Page, ή Justin Bieber, αναλόγως ποιος τύπος βαρύμαγκα σε εξιτάρει. "Ο" Danny ονειρεύεται να γίνει dj. Καταλήγει διεστραμμένος δαίμονας (όπως και στην "πραγματική" ζωή δηλαδή) που γίνεται ένα με την μητέρα και την αδελφή του πριν τους καταπιεί ένας πολτοποιητής δέντρων.

Ακολουθεί η Gabrielle Echols, η οποία φαίνεται γλυκιά κοπέλα αλλά ο ρόλος που ερμηνεύει είναι αυτός της κοντροκουρεμένης λεσβίας που τρέχει σε διαδηλώσεις κοινωνικής δικαιοσύνης κλάνοντας τα αρχίδια της πατριαρχίας σε κάθε της νευριασμένο με τα πάντα βήμα. Είναι η μεγαλύτερη κόρη. Φοράει πάντα το επαναστατικό της χακί στρατιωτικό σακάκι σαν σεξι κομμουνίστρια έτοιμη να ριχτεί στην μάχη κατά του ρατσισμού και της πολιτιστικής ιδιοποίησης.

Η Nell Fisher είναι η μικρή αδελφή, Kassie, το περίεργο κοριτσάκι που κόβει τα κεφάλια από τις κούκλες του και δεν έχει φίλες. Εκ πρώτης όψεως είναι κορίτσι, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με δαύτους. 

Οι Δύο Αδελφές (άλλη μια έλειπε για το τετράπρακτο του Τσέχωφ):

Η Alyssa Sutherland (VIKINGS, THE MIST) είναι η Ellie. Μόνη με τρία παιδιά, ο σύζυγος απών με το κτήριο στο οποίο ενοικιάζει το διαμέρισμα να είναι υπό κατάρρευση και τον φόβο της οικονομικής καταστροφής άμεσο. Είναι καλλιτεχνική φύση σαν την μικρότερη αδελφή της, φτιάχνει τατουάζ. Ως βασική εκπρόσωπος της σταθερότητας, είναι η πρώτη που καταλαμβάνεται από τον δαίμονα. Η αγάπη δεν νικάει τα πάντα. 

Η Lily Sullivan (PICNIC AT HANGING ROCK, DARK PLACE) είναι η Beth, τεχνικός ηλεκτρικής κιθάρας, αλλά όλοι ξέρουν πως πηδιέται με την μπάντα που ακολουθεί στην παγκόσμια περιοδεία, ακόμη και όσοι βρίσκονται εκτός οθόνης μιας και το τεστ εγκυμοσύνης που κατουράει μέσα σε μια τουαλέτα του τρόμου βγαίνει θετικό. Αντίθετα με την ροκ εν ρολ ομοφωνία, δεν χρησιμοποιεί την νοητική κρεμάστρα του "δικό μου σώμα, δική μου επιλογή" και λέει να το κρατήσει γιατί η φύση είναι δυνατότερη από την μισανθρωπία. Προσπαθώντας να βρει συμπαράσταση στην αγκαλιά της μεγάλης της αδελφής (εκείνη δεν ήταν ποτέ διαθέσιμη όταν την χρειαζόταν η άλλη, ενώ μόλις έμεινε έγκυος αποφάσισε να κάνει την καλή), έρχεται αντιμέτωπη με τους δαίμονες που απελευθερώνει ένας ξαφνικός σεισμός. Εκτός από την χαρούμενη οικογένεια, οι δαίμονες καταστρέφουν και τα σώματα μερικών γειτόνων του καταδικασμένου κτηρίου για να συμπληρωθεί ο αριθμός θυμάτων και να ικανοποιηθούν τα κυνηγόσκυλα του πηχτού αίματος (μη ξεχνάμε τα 1720 γαλόνια που χρησιμοποιήσαμε για να γουστάρετε αιματοβαμμένη αναζωογόνηση των ενστίκτων οικόσιτοι θηρευτές).

MALUM (2023)

 

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Anthony DiBlasi (DREAD, LAST SHIFT, MOST LIKELY TO DIE, EXTREMITY). Στην ουσία έφτιαξε από την αρχή και εμπλούτισε με περισσότερη πείρα πίσω από την κάμερα και μεγαλύτερο προϋπολογισμό και διαφημιστική καμπάνια το παλιότερο LAST SHIFT (2014). Στην πρώτη ταινία ο κεντρικός δαίμονας ήταν ο Paymon (Paimon, ο σατανικός άρχοντας/κατρουλής της ερήμου), όπως και στο HEREDITARY (2018). Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Temple Baron, ο οποίος θυμίζει περισσότερο ορολογία Βρετανικού Τίτλου Ευγενίας του 19ου αιώνα, παρά φανταστικού χαρακτήρα/σκεπτομορφή των χριστόπληκτων αισχατολόγων. Ευτυχώς ο συνδυασμός πρακτικών και ψηφιακών εφέ δένει αρμονικά και προσφέρει hellraiser-ιακό θέαμα σαρκικής αναγούλας σε μεταφυσικό/ψυχολογικό επίπεδο εντείνοντας την γκροτέσκα απεικόνιση ως διασκέδαση.

H Jessica Loren (Jessica Sula - LUCIFER, SPLIT, SCREAM THE TV SERIES) είναι μια νεαρή αστυνομικός η οποία αναλαμβάνει την τελευταία βάρδια ως οπλισμένος νυχτοφύλακας σε ένα παλιό αστυνομικό τμήμα το οποίο είναι υπό κατάσταση μεταφοράς σε άλλο κτήριο. Έναν χρόνο νωρίτερα στο συγκεκριμένο τμήμα είχαν χάσει τη ζωή τους αρκετοί αστυνομικοί κατά την διάρκεια δολοφονικής κρίσης του πατέρα της ο οποίος και στην συνέχεια αυτοκτόνησε. Στην προηγούμενη ταινία τον χαρακτήρα είχε ενσαρκώσει η Juliana Harkavy (Black Canary στις woke CW σειρές της DC), η οποία μοιάζει για λευκή, αλλά είναι μικτής καταγωγής από Δομινικανή Δημοκρατία, Αφρική, Κίνα, Ουκρανία και Ουγγαρία καταλήγοντας να μοιάζει με ανοικτόχρωμη σέξι λατίνα. Αυτή τη φορά η Jessica είναι μικτής φυλής που μοιάζει περισσότερο στην μαύρη μητέρα της (εκτός οθόνης, γιατί εντός νομίζω πως είναι κόρη του παλαβού που θέλει να φέρει συγκεκριμένο δαίμονα στη γη και θα την χρησιμοποιήσει ως κρεάτινο δοχείο υποδοχής). Αντί της Βίβλου του Βασιλιά James, έχει για φυλαχτό το Εγχειρίδιο του Νέου Αστυνομικού, από όπου τα απομνημονευμένα εδάφια δεν την αποτρέπουν από το να δαγκώσει την σφαίρα του υπερυσιακού της όπλου στο τέλος.

Η σατανική αίρεση "Ποίμνιο του Χαμηλού Θεού" είχε απαγάγει και μεταφέρει νεαρές κοπέλες σε αγρόκτημα με σκοπό ΟΧΙ να αυξήσει τα μέλη με το Άγιο Σπέρμα του Αρχηγού και την κουνταλίνι ενέργεια που αυτά παράγουν μέσω τελετουργικής πειθαρχίας, αλλά εκτελώντας τις για να γευματίσει με τις ψυχές τους η ενεργοβόρα δαιμονική οντότητα και να αποκτήσει σάρκα και οστά σε αυτή την διάσταση/πλάνη. Ο πατέρας/πατριός (;) της Jessica είχε καταφέρει να σώσει 3 κοπέλες από τα δόντια του αισχατολόγου μάγου John Malum ( Chaney Morrow - WRONG TURN, TIME'S UP), και να τον σκοτώσει στην συνέχεια μέσα στο τμήμα, αλλά κάτι πήγε πολύ στραβά μια μέρα αργότερα. Εντελώς ξαφνικά πήρε την καραμπίνα στα χέρια του και άρχισε να πυροβολεί τους συναδέλφους του στο κεφάλι πριν στρέψει το όπλο στον εαυτό του υμνώντας τον Χαμηλό Θεό του οποίου αγγελιοφόρος ήταν ο Malum... Το Ποίμνιο έχει πολλές ομοιότητες με την Οικογένεια του Charles Manson, τόσο φιλοσοφικά όσο και εμφανισιακά, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω χρονολογικά σε ποια εποχή βρισκόμαστε - σίγουρα όχι στην δεκαετία του '70. Το ψυχόδραμα της Jessica μεταξύ "πραγματικοτήτων" ακροβατεί αισθητηριακά ένα διαλεκτικό βήμα πριν τα αυτιστικά new-metal videoclips της περασμένης δεκαετίας.

KADAVER (2020)

 Γραμμένο και σκηνοθετημένο για τις επιλογές: τρομακτικό, βραδυφλεγές, Νορβηγία στην συνδρομητική ψηφιακή πλατφόρμα του netflix από τον Jarand Herdal (EVERYWHEN). Μεταφρασμένο ως ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ, οπότε αν είχες κάποιες αμφιβολίες βλέποντας την εικόνα πως πρόκειται για ταινία με πλούσιους λευκούς κανίβαλους, είσαι σίγουρος με το που διαβάζεις τον τίτλο.

Η Leonora (Gitte Witt) και ο Jacob (Thomas Gullestad) είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι οι οποίοι απολαμβάνουν το γκρίζο τοπίο μιας κατακαμένης πόλης μετά την ανταλλαγή πυρηνικών επιχειρημάτων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Όταν το εβδομαδιαίο κυνήγι φαγητού στα σκουπίδια αποτυγχάνει, δέχονται την πρόσκληση σε μια πρωτότυπη παράσταση η οποία θα διεξαχθεί σε ένα φωτισμένο ξενοδοχείο, το οποίο είναι και το μοναδικό όρθιο κτήριο στο τέρμα της πόλης, ψηλά στο λόφο/πυραμίδα της αστικής τάξης, μακριά από όλα. Πιστεύουν πως θα κάνει καλό και στην ανήλικη κόρη τους (η οποία νόμιζα πως ήταν φάντασμα από την πρώτη στιγμή μετά τους κανίβαλους, αλλά η πείνα παίζει πολλά παιχνίδια με το μυαλό, όταν έχει και την βοήθεια του σκηνοθέτη - τρεις μήνες μετά την προβολή της ταινίας
έχω ακόμη τις αμφιβολίες μου για την ύπαρξη του κοριτσιού), μιας και η τέχνη ενώνει, όπως και η εργασία απελευθερώνει. Ολόκληρη η πεινασμένη πόλη θα παραβρεθεί στην παράσταση και στην είσοδο θα τους δοθούν μάσκες χρυσού χρώματος τις οποίες θα πρέπει να φορούν καθ' όλη τη διάρκεια του διαδραστικού θεατρικού ώστε να ξεχωρίζουν από τους ηθοποιούς. Οι θεατές μπορούν να ακολουθούν τους ηθοποιούς από δωμάτιο σε δωμάτιο και να επιλέγουν ποιους χαρακτήρες θα παρακολουθήσουν σιωπηλοί μέχρι το τέλος για να καταλάβουν τι συμβαίνει. Τέτοιες εξυπνάδες συμβαίνουν και στην "αληθινή" ζωή χωρίς την ευχάριστη έκπληξη των κανιβάλων στο τέλος. Οι θεατές μπερδεύονται με τους ηθοποιούς, μυστικές καταπακτές και πόρτες ανοίγουν και κλείνουν κατά παραγγελία και οι εραστές τις τέχνης γίνονται επιλεκτικά το γκουρμε γεύμα της επόμενης παράστασης με συνοπτικές διαδικασίες μαριναρίσματος.

Ο Thorbjorn Harr (χίπστερ αγριάνθρωπος για 9 επεισόδια στο VIKINGS) είναι ο διαταραγμένος/διανοούμενος θιασάρχης/ιδιοκτήτης του πρωτότυπου ξενοδοχείου/σφαγείου. Προσφέρει προστασία και τροφή στους πρωταγωνιστές/συνεργούς των παραστάσεών του, αλλά κάποιος πρέπει αργά ή γρήγορα να κρεμαστεί από τα τσιγκέλια ώστε να επιζήσει το σύνολο σε αυτόν τον άγριο μεταποκαλυπτικό κόσμο της ανέχειας μέσα στα χαλάσματα. Δεν κατάλαβα ποτέ σε πόσο χρόνο κατάφερε να οργανώσει αυτό το επιτυχημένο soylent green/hostel σύστημα κατανάλωσης ανθρωπίνου κρέατος χωρίς επιπτώσεις από τον νόμο (υπάρχουν άραγε αρχές;) μιας και η ταινία δεν αναφέρει πόσα χρόνια μετά την ρίψη των πυρηνικών κινείται χρονικά. Μπορεί να το έκανε και πριν την καταστροφή, να το κληρονόμησε από τους γονείς του - αυτοί οι πλούσιοι δεν έχουν ψυχή, κάνουν ότι θέλουν όπως μας έχουν αποδείξει ανάλογες παραγωγές που παρουσιάζουν εκκεντρικούς να βγάζουν γούστα πάνω στην ανύποπτη πλέμπα. 

THE BLACK DEMON (2023)

Γραμμένο από τους divercity προσληφθείς ιθαγενείς Carlos Cisco (10 επεισόδια στο STAR TREK: WOKE DISCOVERY) και Boise Esquerra (BLACKWATER), και σκηνοθετημένο/γυρισμένο στην Δομινικανή Δημοκρατία χωρίς τις αναμενόμενες καφρίλες στο βαθύ γαλάζιο από τον καθόλα ανδροπρεπή Adrian Grunberg (GET THE GRINGO, RAMBO: LAST BLOOD).

Ο Paul Sturges (Josh Lucas - THE FOREVER PURGE) είναι ελεγκτής αδίστακτης πετρελαϊκής εταιρίας NIXON Oil (σύνδεση του ονόματος με άλλον έναν αγαπημένο ρεπουμπλικάνο πρόεδρο του αδελφάτου των σεναριογράφων) και επισκέπτεται το ηρωικό Μεξικό όπου παράλληλα με τις ανέμελες διακοπές μερικών ημερών στην γενέθλια πόλη της συζύγου Ines (Fernanda Urrejola - NARCOS: MEXICO), Baja (Κάτω Καλιφόρνια), θα αναγκαστεί να τσεκάρει και την πλωτή εξέδρα άντλησης πετρελαίου με την οποία έχει χαθεί η επικοινωνία. Έχει το ρόλο του παροιμιώδη λευκού σατανά, κατηγορούμενου στο υποσυνείδητο όλων για τα κακά που έχουν πέσει στην περιοχή από την εποχή που πρωτο-πάτησαν το πόδι τους οι Ισπανοί/Πορτογάλοι στην ήπειρο. Αντί για μπάνια οι Sturges θα πάνε οικογενειακώς στην πλωτή εξέδρα (μετά από άγριο πέσιμο στην γονέα 2 από ντόπιους βιαστές - τα γονέας 1 και 2 είναι άλλη μια woke μαρξιστική πρωτοπορία στους σύγχρονους υπότιτλους, οπότε κάντε καρδιά και στομάχι πέτρα και απολαύστε την κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού, μια ταινία την φορά) την οποία ανακαλύπτουν σχεδόν εγκαταλειμμένη και σε σημείο διάλυσης/βύθισης με φόβο τέτανου σε κάθε βήμα. Οι περισσότεροι ντόπιοι εργάτες έχουν φύγει εκτός από δύο οι οποίοι φαίνεται να περιμένουν την αποκάλυψη την στιγμή που η περιουσία της εταιρίας βουλιάζει αργά και σταθερά στα μαύρα νερά της περιβαλλοντικής καταστροφής, υπό την απειλή ενός προϊστορικού "Μαύρου Δαίμονα" Μεγαλόδοντα!

Σχετικά με το μεταφυσικό ψηφιακό τέρας του τίτλου: Ο Μεξικάνος Μεγαλόδοντας, κατά συρροή σφαγέας ψαράδων στους τοπικούς ανεπιβεβαίωτους από στόμα-σε-στόμα θρύλους της περιοχής καραδοκεί και δεν πεινάει πλέον για τους καρυκευμένους απόγονους των Αζτέκων (στο κεφάλι τους, στην πραγματικότητα είναι όλοι μπασταρδεμένοι Ισπανοί) που του καίνε την κωλότρυπα, αλλά για ωμή σάρκα λευκών σατανάδων που μολύνουν την θάλασσα (κανά δυό τρείς φορές τον βλέπουμε όλο και όλο σε ολόκληρο το ψηφιακό του μεγαλείο οπότε θα μπορούσε να είναι άλλη μια ανεπιβεβαίωτη φήμη από καρέ σε καρέ αν δεν είχε το δάχτυλο στην σκανδάλη του screen capture)! Συγκεκριμένα του μοναδικού στο καστ, Paul Sturges, ο οποίος γνώριζε για την περιβαλλοντολογική καταστροφή που προκαλούσε η εταιρία στην περιοχή αλλά έβαζε υπογραφές σε ελεγκτικά έγραφα κάνοντας τα στραβά μάτια υπό την απειλή απόλυσης. Ο Αζτέκος Θεός της Βροχής Τικ-τοκ (Τλάλοκ λέγεται, αλλά απλά χαλαρώνω τον σεναριακό σφιγκτήρα καθώς τα σύγχρονα θεάματα προκαλούν μόνο ναυτία), Τέταρτος Κυβερνήτης του Παραδείσου, ηρεμούσε μόνο όταν οι μελαμψοί αγριάνθρωποι του προσέφεραν ανθρωποθυσίες κυρίως μικρών παιδιών, κάτι το οποίο αφήνει να περάσει ασχολίαστο η ταινία μιας και οι σκατίχρωμοι άνθρωποι μόνο κουλτούρα προσφέρουν απέναντι στον αχόρταγο λευκό σατανά ο οποίος ξέρει μόνο να εκμεταλλεύεται και να καταστρέφει τη φύση. Ο Θεός είδε το λάθος του λευκού, οπότε ξύπνησε το όργανο εκδίκησης του για να σώσει την περιοχή από την ανεργία και τον ρατσισμό - και κάπως έτσι, άλλη μια ταινία με καρχαρίες έχασε τα όποια αρχίδια (της τα δάγκωσε η φύση) θα μπορούσε να έχει ανεβαίνοντας στο άρμα της διαφορετικότητας του Ιουνίου.