BAGHEAD (2023)

 

Γραμμένο από τους Christina Pamies, Bryce McGuire (NIGHT SWIM) και Lorcan Reilly. Σκηνοθετημένο από τον Alberto Corredor (βασισμένο στην ομώνυμη μικρού μήκους ταινία του 2017). Να μην μπερδευτεί συνειρμικά με το κατάπτυστο γ' διαλογής βιντεο-ξέπλυμα BAGMAN (2020). 

Ατίθαση νεαρή γυναίκα (Freya Allan - η Ciri στο τηλεοπτικό THE WITCHER) η οποία θρέφει την επαναστατικότητά της εκτός ενοικιασμένου δωματίου λόγω έξωσης, ετοιμάζεται να ακολουθήσει την ατραπό του πεινασμένου καλλιτέχνη λίγο πριν το φυσικό της τέλος όταν μαθαίνει πως είναι η μοναδική κληρονόμος ενός διατηρητέου κτίσματος το οποίο λειτουργούσε ως παμπ από τον 17ο αιώνα. Ο πατέρας της (Peter Mullan), με τον οποίο δεν έχει καλή σχέση, φρόντισε να την αποκαταστήσει κάνοντάς την άνθρωπο με περιουσία. Φτάνοντας στην Αγγλία θα ανακαλύψει πως στο υπόγειο του κτίσματος κατοικεί μια καταραμένη ύπαρξη, πιθανότατα μάγισσα με υπερφυσικές ικανότητες μεταμόρφωσης σε νεκρούς ανθρώπους και επικοινωνίας με το υπερπέραν, η οποία θέλει να ξεφύγει από τις υπηρεσίες που προσφέρει στους κατά καιρούς δικαιούχους του συμβολαίου ιδιοκτησία. Ακολουθεί κατάβαση στην κόλαση μέσα σε τέσσερεις τοίχους χωρίς έλεος για την πρωταγωνίστρια που βρήκε τη μεταφυσική χήνα με τα χρυσά αυγά και όσους την περιβάλλουν, μέχρι την τελική απελευθέρωση στον έξω κόσμο και τις όποιες χάρες αυτός θα μπορεί να προσφέρει σε ένα πλάσμα από άλλη εποχή. Θα μπορούσε να είναι κοινότυπο κινηματογραφικό όχημα δράσης για σεναριακό αντίχριστο ή για ότι άλλο BLUMHOUSE-ιακό και γαμώχριστο προκαλεί τις αμβλυμένες αισθήσεις και θρησκευτικές πεποιθήσεις του δυτικού τρόπου ζωής/αφηγήματος. Φυσικά η "γυναικεία" φύση του καθάρματος που το σκάει στο τέλος δεν σημαίνει και απαραίτητα το τέλος του κόσμου, ε; Η τεστοστερόνη φταίει για όλα. Ραντεβού στον τελικό του Planet Drag Race όπου κάθε κολλημένο με μονωτική ταινία αρχιδάκι ανάμεσα στα πόδια θα ισοδυναμεί με τα πυρηνικά μανιτάρια που θα ξεπροβάλουν στο σόναρ των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

BEYOND THE GATES OF HELL (2022)

 

Γραμμένο και σκηνοθετημένο με χρήση ψηφιακού grindhouse φίλτρου καμένου φίλμ από τον b-βιντεά Dustin Ferguson (OCCULT COLOCAUST, CAMP BLOOD 4&5, NEMESIS 5, COCAINE COUGAR) - μια από τις 13 παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού και διάρκειας που σκηνοθέτησε μέσα στο 2022 και μια από τις 141 ταινίες που έχει στην φαρέτρα της 16χρονης προσφοράς του στην έβδομη τέχνη.

Με συνοπτικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα μέσα σε 40 λεπτά της ώρας ένα παντρεμένο ζευγάρι αγοράζει σε τιμή ευκαιρίας μια έπαυλη σε πλούσιο προάστιο μη γνωρίζοντας πως το σπίτι είναι αναμενόμενα χτισμένο πάνω στην Έβδομη Πύλη της Κολάσεως και πως ο σκηνοθέτης προσπαθεί να κάνει remake το THE BEYOND (1981) του Lucio Fulci! Η σύζυγος επιμένει να φύγουν από την πρώτη κιόλας μέρα, αλλά παραμένουν εκεί με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να βγάλουν την εβδομάδα ζωντανοί. Η μεσίτης που τους το πούλησε (Brinke Stevens - THE SLUMBER PARTY MASSACRE, SAVAGE STREETS, SLAVE GIRLS FROM BEYOND INFINITY) βάζει φωτιά στον εαυτό της σε μια προσπάθεια να τους τρομάξει καίγοντας το τσιμέντο με βενζίνη, ο ιερέας που πάει να κάνει αγιασμό αυτοκτονεί εις το όνομα του νέου του Κυρίου, Σατανά, η κόρη του ζευγαριού συναντά τον μόνιμο κάτοικο του υπογείου του σπιτιού το οποίο θα μπορούσε να είναι και άνετα σταθμός μετρό, ενώ παρέα έξι συγκαμένων ατόμων που παριστάνουν τα ζόμπι στα τελευταία 5 κρίσιμα λεπτά, κατακλύζουν τον κήπο με τα καμώματά τους στην νεκροζώντανη αργοπορεία.

TERROR TRAIN (2022)

 

Remake πολύ κοντά στο κλασικό ομώνυμο slasher του μακρινού 1980 (Σφαγή στο τραίνο του θανάτου). Γραμμένο από τους Ian Carpenter (SLASHER) και Aaron Martin (DEGRASSI: THE NEXT GENERATION, KILLJOYS, ANOTHER LIFE, SLASHER, GUESS WHO). Σκηνοθετημένο μέσα στα στεγανά του είδους, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσφορά στο ιδίωμα (back-to-back με το νούμερο δύο) από τον τηλε-σκηνοθέτη Philippe Gagnon (SLEEPER, MEAN QUEEN, TERROR TRAIN 2). Η μοναδική του χρησιμότητα ήταν να δώσει woke μονάδες στην βιοποικιλότητα έγχρωμων (φυλετικώς και σεξουαλικώς) ηθοποιών (ο ρόλος της Jamie Lee Curtis πήγε στη κοπέλα με την αφρικάνικη αφάνα). Του συρμού προς την μοντέρνα παρέκκλιση με λίγα λόγια.

Όπως και στην αρχική ταινία, μια φάρσα εισαγωγής σε αδελφότητα σε έναν αφελή φοιτητή καταλήγει σε δραματική είσοδο τριτοβάθμιας περίθαλψης ψυχιατρείου. Μερικούς μήνες αργότερα οι ίδιοι φοιτητές κανονίζουν ταξίδι αποκριάτικης αναψυχής σε τραίνο και ο θάνατος τους ακολουθεί πάνω στις ράγες παρέα με τις εκφυλισμένες τους ορμόνες: Εννοώντας βεβαίως αγωνιώδες κυνηγητό μέσα σε έναν διάδρομο διαμορφωμένο ως βαγόνι τραίνου. Παρόλα αυτά η τηλεπαραγωγή παραμένει πιστή στο slasher πνεύμα της πάλαι ποτέ αιματοβαμμένης εποχής νοσταλγώντας ανάλογα στοιχεία από τις τότε σειρές με τα κατορθώματα των μασκοφόρων μανιακών. Τα κορμιά οδηγούν με ακρίβεια στην αποκάλυψη του δολοφόνου και το τέλος αφήνει ανοιχτή την πόρτα για την επόμενη συνέχεια αλα Παρασκευή και 13.

BRING IT ON: CHEER OR DIE (2022)

 

Γραμμένο από τους Alyson Fouse (SCARY MOVIE 2, BRING IT ON: ALL OR NOTHING, BRING IT ON: IN IT TO WIN IT, BRING IT ON: FIGHT TO THE FINISH), Rebekah McKendry (TALES OF HALLOWEEN) και Dana Schwartz (μια εκ των καθυστερημένων που έγραψαν τον woke Disney-ικό εμετό που ακούει στο όνομα SHE-HULK: ATTORNEY AT LAW - από το ονοματεπώνυμο έχεις μια ευκαιρία να μαντέψεις από ποιον περιούσιο λαό παραγωγών του hollywood κατάγεται και εγώ άλλη μια ευκαιρία να χάσω το μπλογκ για "αντισημιτισμό") Σκηνοθετημένο από την Karen Lam (story editor για 12 επεισόδια του τηλεοπτικού VAN HELSING). Με λίγα λόγια ταινία γραμμένη από γκόμενες για γκόμενες, ή για αρσενικούς που κατουρούν καθιστοί (βλέπε MARVEL από τότε που την εξαγόρασε ο αρρωστημένος πολυεθνικός ποντικός).

Αυτή είναι η 7η ταινία της σειράς.

Η κολεγιακή φαρσοπεριπέτεια με μαζορέτες παίρνει μια κατευθείαν-σε-streaming-service slasher τροπή υπό την σκέπη του SYFY. Αυτή τη φορά η UNIVERSAL 1440 ENTERTAINMENT (ο δούρειος φεσο-ίππος της μαμάς εταιρίας που βγάζει κυρίως χαμηλού κόστους κατευθείαν-σε-dvd συνέχειες σε ταινίες που δεν ζήτησε κανείς όπως τα KINDERGARTEN COP 2, HARD TARGET 2, DEATH RACE 2050, DOOM: ANNIHILATION, THE MUNSTERS, R.I.P.D. 2 κτλ.) αναλαμβάνει να "τρομάξει" το κοινό παρουσιάζοντας μια διαφορετική πλευρά των κοριτσιών, αλλά δυστυχώς χωρίς τα ανάλογα σεξουαλικά χαρακτηριστικά του slasher ιδιώματος (δεν λείπουν οι ντροπαλές λεσβίες όμως, γιατί είμαστε στο χαλασμένο woke timeline).

Μαζορέτα χάνει την ζωή της μετά από ένα "ατύχημα" κατά την διάρκεια του τελικού μαθητικών ομάδων χορευτικής χαζο-χαράς το 2002.

20 χρόνια μετά: Έχουμε halloween και τα κορίτσια των DIABLOS θα πρέπει να καταφέρουν να βγάλουν την περιορισμένη τους χορογραφία μέσα σε ένα σαββατοκύριακο μέχρι τον τελικό διαγωνισμό του 2022. Η διευθύντρια τους (και αδελφή της νεκρής κοπέλας από τον διαγωνισμό του 2002 - στοιχείο που οδηγεί στον μασκοφόρο και στα κίνητρα που τον ωθούν) έχει απαγορέψει τα ακροβατικά εξαιτίας εκείνου του μοιραίου τραυματισμού τόσα χρόνια πριν οπότε θα πρέπει να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους εκτός σχολείου. Το γεγονός πως οι πρόβες τους θα πρέπει να γίνουν στο κτήριο όπου στεγαζόταν το γυμνάσιό τους (το οποίο έχει κλείσει από τότε για ευνόητους λόγους slasher οικονομίας και εξαιτίας του αμίαντου στις σωληνώσεις) τους ρίχνει με μαθηματική ακρίβεια στα χέρια του μανιακού με τη μουτσούνα (ολόκληρη η στολή της μασκότ της ομάδας) που περιμένει να πάρει ματωμένη εκδίκηση στο καταραμένο κτήριο.

Αρχηγός της ομάδας είναι η Abby (Kerri Medders - DO NOT REPLY, QUANTUM LEAP), κόρη της μαζορέτας που είχε συμβάλει στο "ατύχημα" του 2002. H Abby θυμίζει έντονα την Tiffani Thiessen (SAVED BY THE BELL, BEVERLY HILLS 90210) στα ζουμπουρλούδικα μαθητικά νιάτα της, οπότε τονώθηκε το νοσταλγικό ένστικτο του genX παππού. Αυτή και η ομάδα της καταφέρνουν να επιζήσουν των μανιακών (μετά το SCREAM 4 αλλάξαν οι κανόνες) με χρήση χορευτικών κινήσεων ως μικτή πολεμική τέχνη - καμία σχέση με το Ταϊλανδέζικο BKO: BANGKOK KNOCKOUT (2010).

ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΟΣ ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΜΟΣ:

Αντί του κλασικού τσεκουριού/μαχαιριού/σφυριού κτλ. έχουμε έναν (;) δολοφόνο οποίος χρησιμοποιεί καπάκι τουαλέτας, βέλη, φυσοκάλαμο και (το αγαπημένο μου) πιεσόμετρο (!) για να στραγγαλίσει τα θύματά του. Το κλεφτο-κυνηγητό παίζεται μέσα στους διαδρόμους και τα σκοτεινά δωμάτια του κτηρίου και η αγωνία διαρκεί μέχρι το τέλος της βραδιάς όπου θα τους παραλάβει το σχολικό της επιστροφής τους στην πραγματικότητα. 

ΜΑΖΟΡΕΤΟΜΕΤΡΟ:

Οι μαζορέτες και οι μαζορέτοι που περίμενε κάποιος να δει να λικνίζονται χωρίς αύριο, περιορίζονται σε 2 χορευτικές επιδείξεις των ικανοτήτων τους στην αρχή και στο τέλος της ταινίας. Επίσης υπάρχει και ένα δεκάλεπτο backstage γυρισμάτων κατά την διάρκεια των τίτλων τέλους όπου παρακολουθούμε όλο το καστ να φοράει τις πάνες στα μούτρα του ώστε να μην ξεχάσουμε και το αφήγημα της "πανδημίας" κατά την διάρκεια των προβών των χορευτικών (καλή ιδέα να έχεις καλυμμένο στόμα όταν χοροπηδάς σαν κατσίκι και τρέχεις πανικόβλητος ώστε να αναπνέεις με περισσότερη όρεξη το διοξείδιο της ελευθερίας). 

BARBARIAN (2022)

 

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον ηθοποιό Zach Cregger.

Βρισκόμαστε στη σύγχρονη εποχή όπου ο καθένας μπορεί να ενοικιάσει το σπίτι του ως airBNB στον κάθε άγνωστο. Το πρόβλημα δεν είναι ο κάθε παρανοϊκός που μπορεί να μπει μέσα στο σπίτι, αλλά ποιος κατοικεί ήδη σε αυτό - όχι μέσα ακριβώς, αλλά από κάτω του. 

Εν μέρη χρησιμοποιώντας την κρυφή απειλή τύπου THE PEOPLE UNDER THE STAIRS (1991), εν μέρη την τακτική σοκ του ανατριχιαστικού φινάλε του πρώτου REC (2007) με τον τραβεστί ψηλέα που παριστάνει τη γυναίκα, o Ζαχαρίας ως κατηχημένο β' αρσενικό φρέσκιας κοπής, καταφέρνει με άλλο ένα steaming psy-op να περάσει τo woke μήνυμα του "μην εμπιστεύεσαι την αστυνομία και τους λευκούς άντρες" σε μια εξαιρετική τρομο-περιπέτεια αγωνίας καφρο-αιμομίκτων με υπερφυσικές δυνάμεις που ζουν κάτω από την μύτη της κοινωνίας και δρουν υπό τους κανόνες της δικής τους βίαιης πραγματικότητας ενστίκτων.

Ο αγαπημένος Σουηδός του hollywood, Bill Skarsgard (DEADPOOL 2, CASTLE ROCK, IT remake, JOHN WICK: CHAPTER 4, BOY KILLS WORLD, THE CROW remake) εμφανίζεται πάλι σε ταινία τρόμου και προκαλεί το ενδιαφέρον με την ενσάρκωση του κατά τα άλλα συμπαθή χαρακτήρα που χάνει το κεφάλι του στα βάρβαρα υπόγεια του καταραμένου σπιτιού. Υπήρξε μια ελαφρά προκατάληψη πως ο πρωταγωνιστής θα ήταν το ανώμαλο κάθαρμα που καραδοκεί μέσα στο σπίτι, αλλά το κοντινό στην 60-καρέ-το-δευτερόλεπτο πολτοποίηση του κεφαλιού του πάνω σε χωμάτινο τοίχο προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη.

H Georgina Campbell (ELECTRIC DREAMS, BLACK MIRROR, BIRD BOX: BARCELONA, T.I.M.) είναι η Tess. Ενοικιάζει το σπίτι και πέφτει πάνω στον επίσης ενοικιαστή Keith (Skarsgard) μέσα στη μαύρη βροχερή νύχτα. Η αρχική καχυποψία μετατρέπεται σύντομα σε παραλίγο ειδύλλιο αλλά η βαρβαρότητα που τους περιμένει στις υπόγειες στοές σταματάει κάθε ρομαντική διάθεση πριν καν ξεκινήσει. 

Ο Justin Long (JEEPERS CREEPERS, TUSK, IT'S A WONDERFUL KNIFE) είναι ο ηθοποιός και φυσικά τοξικός λευκός σατανάς, AJ. Κατηγορείται για απόπειρα βιασμού από συνάδελφο και προσπαθεί να ρευστοποιήσει την περιούσια του για να καλύψει τα έξοδα δικηγόρου. Καταλήγει στο καταραμένο σπίτι ως ο μυστηριώδης ιδιοκτήτης του οικοπέδου και γνωρίζει τους κρυφούς ένοικους του υπογείου. Θα μπορούσε να εξιλεωθεί από τις πράξεις του στην πορεία της ιστορίας και κατά την διάρκεια της τελικής προσπάθειας διαφυγής από την ερημωμένη γειτονιά, αλλά παραμένει δειλό κάθαρμα και παρτάκιας μέχρι να του μπήξουν τα μάτια μέσα στο κρανίο πριν του το ανοίξει στα δύο με τα χέρια η μεταλλαγμένη μητέρα-αρπακτικό (την οποία ερμηνεύει ο δίμετρος Mattherw Patrick Davis).

Ο βλογιοκομμένος ξερακιανός καρατερίστας Richard Brake (DOOM, OUTPOST, HALLOWEEN II, 31, MANDY, 3 FROM HELL, TREMORS: SHRIEKER ISLAND) είναι ο ηλικιωμένος κατά συρροή δολοφόνος αιμομίκτης Frank. Στη δεκαετία του '80 απήγαγε γυναίκες και τις βίαζε στο υπόγειο. Αυτές και τα παιδιά τους πριν τις σκοτώσει. Η μητέρα-αρπακτικό φαίνεται πως είναι η μοναδική του υπερφυσική απόγονος μετά το γενεαλογικό μπόλιασμα. Φέρεται στα θύματά της σαν μωρά. Μέχρι να την νευριάσουν. Λειτουργεί ως αστικός μύθος στην υποβαθμισμένη μεταποκαλυπτική περιοχή για τους λοιπούς άστεγους που ζουν τριγύρω.