Γραμμένο από τους δίδυμους SNL κύριους σεναριογράφους χαβαλέδες της τελευταίας δεκαετίας (2014-2024) Mikey Day και Streeter Seidell. Σκηνοθετημένο από τον Dan Mazer (σεναριογράφος των THE ALI-G SHOW, BORAT, BRUNO). Όπου λαλούν πολλοί απροσάρμοστοι, αργεί να ξημερώσει γέλιο.
6η ταινία για το τραβηγμένο από τις κοντές τρίχες Χριστουγεννιάτικο/οικογενειακό franchise. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστής είναι ένα κοντόχοντρο 10χρονο με εκνευριστικά εξυπνακίστικη διάθεση 30αρη (να χαίρεστε τους είρωνες οι οποίοι βάζουν τον εαυτό τους στους χαρακτήρες τους και επιμένετε να τους πληρώνετε: όταν το ΑΙ αναλάβει τα πάντα θα γελάω - αν δεν μου έχει συνθλίψει το κρανίο κάποια ερπύστρια - μαζί με του υπόλοιπους κρατούμενους στο Skynet κελί μου) και βρετανική προφορά που το κάνει ακόμη πιο ανυπόφορο. Η σύνδεση με τις προηγούμενες ταινίες είναι η εορταστική εποχή, τα χιόνια στα πλούσια προάστια, και το όνομα McCallister το οποίο αφορά εταιρία προστασίας σπιτιών - επίσης ο αδελφός του Kevin, Buzz (Devin Ratray) εμφανίζεται ως αρχετυπικός ατσούμπαλος αστυνομικός που αδιαφορεί για το τηλεφώνημα του μικρού στο τοπικό τμήμα πιστεύοντας πως είναι άλλη μια φάρσα από τον αδελφό του. Τα DIY slapstick καλαμπούρια επιστρέφουν για άλλη μια φορά τονώνοντας το τελευταίο μισάωρο με τον απάνθρωπο (σχεδόν θανατηφόρο) τρόπο που φέρεται ο μικρός καμπούρης στου επίδοξους "ληστές" που προσπαθούν να εισβάλουν στο σπίτι/παγίδα θανάτου που έχει προετοιμάσει. Αν θυμάστε τον μικρό Kevin πίσω στο 1990 να διασκεδάζει βάζοντας aftershave στο άγουρο προσωπάκι του, θα ξετρελαθείτε με τον μικρό Max του 2021 ο οποίος βρίσκει ευκαιρία να ποζάρει σαν εκκολαπτόμενη dragqueen με τα ρούχα της μάνας του, ή να σνιφάρει τόνους ζαχαρωτών πάνω στο γραφείο του ως άλλος Tony Montana. Επίσης diversity woke βαθμοί για τον διακοσμητικό "νέγρο" άγιο Βασίλη και τους μαύρους γείτονες που απολαμβάνουν την γιορτινή ατμόσφαιρα ανυποψίαστοι για το τι συμβαίνει στα γύρω σπίτια - το είχαμε ανάγκη.
Αντί για επίσημους ληστές (στις δύο πρώτες ταινίες και στην τέταρτη είχαμε τους "υγρούς ληστές", στην τρίτη τους ψηφιακούς τρομοκράτες και στην πέμπτη τους κλέφτες έργων τέχνης) έχουμε ένα ταλαίπωρο ανδρόγυνο που προσπαθεί να πάρει πίσω μια σπάνια συλλεκτική κούκλα με σκοπό να σώσει το σπίτι του από τα χρέη. Ο μικρός νομίζει πως προσπαθούν να τον απαγάγουν και η κατάβαση στην κρυάδα ξεκινά. Φυσικά κουμάντο κάνουν οι γυναίκες, τόσο η μητέρα του μικρού παλαβού, όσο και η σύζυγος που προσπαθεί να πάρει πίσω την κούκλα. Οι άντρες έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα και αντιδρούν σαν ομοφυλόφιλοι. Ο λεχρίτης ποντικός της Disneφ έχει αγοράσει και αυτόν τον κόσμο, οπότε η κατήχηση ενάντια στους λευκούς δυνάστες και την τεστοστερόνη συνεχίζεται στα "οικογενειακά" θεάματα. "Holiday classics were made to be broken" όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το μαρξιστικό τσιτάτο της αφίσας, οπότε προσδεθείτε, αφαιρέσατε τους όρχεις σας και καλωσήρθατε στο σαχλό μέλλον της συμπερίληψης και της αποδόμησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.