Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Il Cho . Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική του απόπειρα . Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη στα THE SUSPECT (2013) και LOWLIFE (2017) .
Ο Oh Joon-woo ( Ah-In Yoo - THE THRONE , SIX FLYING DRAGONS ) είναι ένας νεαρός με μηδενικές γνώσεις επιβίωσης ο οποίος περνάει την ώρα του μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή απολαμβάνοντας την ψηφιακή του ύπαρξη . Όταν ένας άγνωστος ιός μετατρέψει τους γύρω του σε νεκροζώντανους κανίβαλους , τότε θα αναλάβει δράση να βγει από το διαμέρισμά του και να ζήσει . Το ίντερνετ πέφτει , η τηλεόραση βάζει έκτακτη ανακοίνωση και στο χάος που ακολουθεί σχεδόν όλοι του οι γείτονες τρώνε ο ένας τον άλλον . Στις 10 πρώτες μέρες τελειώνει το φαγητό και μέχρι την 20η ο Joon έχει περάσει την θηλιά στον λαιμό του έχοντας χάσει κάθε θέληση για ζωή - όταν τον σώζει αναπάντεχα μια κοπέλα από την απέναντι πολυκατοικία με ένα λέηζερ πόιντερ . Η αισιοδοξία συμπληρώνεται από μοντέρνες προσπάθειες επικοινωνίας με drones και walkie talkies καθώς ο δυνατός θόρυβος τραβάει την προσοχή των μανιακών που περιφέρονται κατά ορδές στα γύρω διαμερίσματα . Ευτυχώς που η νέα του φίλη Kim Yoo-bin ( η τηλεοπτική Shin-Hye Park - FLOWER BOY NEXT DOOR , PINOCCHIO ) αποδεικνύεται υπέρ του δέοντος αθλητική και ενεργητική/θαρραλέα (όχι στα ηλίθια "woke" επίπεδα της Αμερικής) , γεγονός που αυξάνει την δυναμική επιβίωσης . Για να τα καταφέρουν θα πρέπει να ανεβούν σε άδειους ορόφους προς αναζήτηση φαγητού αλλά όταν ανακαλύπτουν έναν τρίτο επιζώντα τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή .
Το καλό με τις Κορεάτικες ταινίες του είδους είναι ότι (προς το παρόν) δεν υπάρχει ηλίθιος χαβαλές όπως στις αντίστοιχες παραγωγές που κυκλοφορούν από τον υπόλοιπο πλανήτη - υπάρχει δακρύβρεχτο δράμα (αυτή την φορά ευτυχώς καθόλου γιατί η ιστορία δεν συμπεριλαμβάνει παιδάκια) , αλλά όχι αυτό το αίσχος που κυριαρχεί από το 2004 και μετά . Η όλη δυσοίωνη ατμόσφαιρα με τα διαμερίσματα και τους 2 επιζώντες με μετέφερε κάπως στο Γαλλικό THE NIGHT EATS THE WORLD (2018) , αλλά δεν είχαμε ψυχρολουσία από φιλοσοφικό υπαρξισμο στην σχέση τους . Τα "ζόμπι" είναι ευαίσθητα στον ήχο , αιμοβόρικα και μανιασμένα - λειτουργούν ως ομάδα και επιδεικνύουν λογική σε τακτικές . Παρόλο που υπάρχει παντού αίμα και σαπίλα , το ξεντέριασμα φαίνεται να είναι μια χαμένη τέχνη του παρελθόντος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.