Γραμμένο ως Χριστουγεννιάτικη οικογενειακή περιπέτεια από τον ηθοποιό Dana Gould ( γνωστός για την σειρά των '90s videogames GEX , φιλαράκος του Ben Stiller ) . Σκηνοθετημένο στα χνάρια των ανάλογων ταινιών του Charles Band αλλά με PG13 R.L.Stine ευαισθησία εφηβικών ανατριχίλων από τον Nicholas Verso ( MAX: A CAUTIONARY TALE , BOYS IN THE TREES , NOWHERE BOYS - όπου ακούς πολλά αγόρια δεν ξέρω αν ξημερώνει ποτέ ) .
Η πενταμελής οικογένεια του David και της Hannah (μη σε μπερδεύουν τα βιβλικά ονόματα , όλοι είναι μαύροι εκτός από την κουβερνάντα και τα παιδάκια που θυμίζουν αλμπίνους - το αγοράκι λέγεται Σαούλ-Ηλίας στην πραγματική ζωή , οπότε σηκώνω τα χέρια ψηλά στο divercity της παρέας) πηγαίνουν να απολαύσουν πατροπαράδοτα τα Χριστούγεννα (από τα ονόματα και τις παρέες των συντελεστών της παραγωγής περισσότερο για λάτρεις της Χάνουκκαχ θα τους έκοβα) στο πολυτελές πρώην νοσοκομείο παιδιών το οποίο αγόρασαν με σκοπό να το ανακαινίσουν σε θέρετρο διακοπών για πλούσιους που θέλουν να χαθούν στην ανωνυμία του παγωμένου δάσους .
Στο ημι-ανακαινισμένο ξενοδοχείο ανακαλύπτουν ένα παλιό μπαούλο το οποίο περιέχει παλιά παιχνίδια που διασκέδαζαν τα ετοιμοθάνατα παιδάκια μερικές δεκαετίες νωρίτερα - κυρίως από την πάντα αγαπημένη σε σημείο καρκίνου στομάχου δεκαετία του '80 . Τα δύο μικρά παιδιά της οικογένειας ενθουσιάζονται με τα παιχνίδια και η έφηβη ξενερώνει που δεν υπάρχει wifi για να συνδεθεί στην οθόνη της και να τους γράψει όλους - είναι κόρη του πατέρα από προηγούμενο γάμο , πιθανόν με κάποια λατίνα από τον Καναδά (το divercity εντείνεται) και δεν τα πάει καλά με την πάντα πολυάσχολη light skin μητριά της - τα γνωστά επαναστατικά της εφηβείας που καταλήγουν σε session με ψυχολόγους .
ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ:
Οι διάφορες φιγούρες που κινούνται με Harryhausen-ική χάρη στον χώρο (κάτι το οποίο δεν φαίνεται άσχημα , η παραγωγή είναι προσεγμένη) προσπαθούν να υπνωτίσουν τα παιδάκια και να τα κάνουν να αυτοκτονήσουν ώστε να γνωρίσουν τον Άγιο Βασίλη - πάντα μέσε σε PG13 πλαίσια . Όταν τα χαμόγελα σβήσουν από τις πλαστικές τους μουτσούνες των παιχνιδιών το bodycount δεν θα ξεπεράσει τα δύο θύματα : τον άτυχο επιστάτη που έμεινε εγκλωβισμένος με την οικογένεια λόγω χιονοθύελλας (μυτερό κομμάτι σανίδας τον διαπερνάει και την συνέχεια τον στραγγαλίζει με αγάπη ένας φωτεινούλης-αγκαλίτσας) και η κουβερνάντα (την μαχαιρώνει η μαϊμού επανειλημμένα στην πλάτη και στην συνέχεια πέφτει από τον τρίτο όροφο στο κενό και γίνεται μέλος της παρέας φαντασμάτων που στοιχειώνουν το ξενοδοχείο - πέρα από τα ζωντανά παιχνίδια) .
Οικογενειακό , ανάλατο και ασφαλές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.