SOUS LA SEINE (2024)

 

Γραμμένο από τους Yannick Dahan και Maud Heywang (LA HORDE, RABID DOGS, THE DIVIDE) και σκηνοθετημένο από τον Xavier Gens (FRONTIERES, THE DIVIDE, THE CRUCIFIXION, GANGS OF LONDON). Κλιματική αλλαγή, λεσβιακός έρωτας και επαναστατικό μπλε μαλλί, ότι πιο εμετικό έχει να σου φτυαρίσει το netflix στο πεπτικό σου σύστημα. Ευτυχώς η δράση εκτροχιάζεται με γεωμετρικό ρυθμό οπότε όποια εκφυλισμένα μηνύματα μέχρι το τέλος της ιστορίας γίνονται μακρινή κακή ανάμνηση με τους καρχαρίες να κολυμπούν ανέμελοι σε ένα πλημμυρισμένο Παρίσι.

Η κλιματική αλλαγή ανάγκασε τους καρχαρίες να εξελιχθούν με αποτέλεσμα ένας πεντάμετρος mako φρίκουλας να βρεθεί στα γλυκά και γεμάτα σκατό και e-coli βακτήρια νερά του Σηκουάνα. Κάνοντας τα πράγματα ακόμη χειρότερα το μεταλλαγμένο φρικιό μετά από παρθενογένεση ξεκινάει δικό του οικοσύστημα τροποποιημένων φονικών μηχανών αναπαραγωγής κατά μήκος του ποταμού. Κάπου εδώ εμφανίζεται ομάδα με ευαισθητοποιημένες καθυστερημένες με τζίβες και αμπέχονα που προσπαθούν να σώσουν το φρικιό από την "ασφυξία" του νέου του κυνηγότοπου, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των πλωτών σωμάτων ασφαλείας.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ:

Η Berenice Bejo είναι η Sophia Assalas, η ηρωική πολεμιστής της πράσινης ανάπτυξης που καθαρίζει θάλασσες και συνειδήσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Η καρχαρίας τρώει ζωντανά 4 άτομα της ομάδας της σε μια επιχείρηση καθαρισμού και εκείνη μένει με μετατραυματικό στρες. 

Ο Nassim Lyes (THE LAST MERCENARY) είναι το Αλγερινό ομορφόπαιδο/αστυνόμος του ποταμού, Adil. Πρώην στρατιωτικός που προτίμησε τη ζωή από τα παράσημα. Η αρσενική ενέργεια του δυστυχώς περιορίζεται σε στυλιζαρισμένες zoolander πόζες καταλόγου εσωρούχων που δεν σώζουν την ημέρα. Στο τέλος του πανικού μένει σαν πληγωμένη γκόμενα στην αγκαλιά της Sophia. Το Παρίσι βουλιαγμένο με πτερύγια να περιφέρονται στην επιφάνειά του ως φόντο της ρομαντζάδας.

Η 20χρονη Mika είναι η αυτιστική λεσβία με το μπλε μαλλί ενάντια στην πατριαρχία, την πυρηνική οικογένεια και σε όσες γενεές ανθρώπων προηγήθηκαν από εκείνη και κατέστρεψαν τον πλανήτη. Παρέα με τους τεχνο-νεο-χίπιδες φίλους της θα σώσει την πλανητική κολεκτίβα ξεκινώντας από την διάσωση του θηλυκού καρχαρία που έχει παγιδευτεί στα σκατόνερα του Σηκουάνα. Αυτό που ήλπιζα να γίνει κάθε φορά που άνοιγε το αφυπνισμένο στόμα της συνέβη στο 58ο λεπτό και ο καρχαρίας φίλος της την έκανε μια χαψιά. Ελπίζω η μπλε βαφή του μαλλιού να μην ήταν τοξική για τα ευαίσθητα άντερά του. 

LOWLIFES (2024)

 

"i'd rather eat pussy than people!"

Γραμμένο από τον Al Kaplan (ZOMBEAVERS, THE DRONE, CRITTERS: A NEW BINGE). Σκηνοθετημένο από τους Tesh Guttikonda (INFLUENCER) και Mitch Oliver (THE DRUID'S HAND).

Τετραμελής λευκή οικογένεια απολαμβάνει την εξοχή τρώγοντας χάμπουργκερς στην άκρη του δρόμου, στη μέση του επαρχιακού πουθενά. Ταξιδεύουν στο μεγάλο άγνωστο μέσα στο παλαιό τους τροχόσπιτο, κληρονομιά από τον παππού. Μέχρι που συναντούν δύο ντόπιους οι οποίοι ψάχνουν έναν χαμένο τους αδελφό και η ένταση του αιμομικτικού τρόμου χτυπάει κόκκινο. Σίγουρα οι άξεστοι άγνωστοι φαίνεται πως έχουν επικίνδυνους σκοπούς μέχρι που μεταφερόμαστε εντός του τροχόσπιτου και η ατμόσφαιρα και οι ρόλοι αλλάζουν ντροπιάζοντας τις τεχνητές προκαταλήψεις δεκαετιών. Οι λόφοι μπορεί να έχουν μάτια, αλυσοπρίονα και μεταλλαγμένους, αλλά η πόλη κρύβει ακόμη πιο μεγαλύτερα καθάρματα!

Ανάμεσα στις δύο οικογένειες, αυτής των πρωτευουσιάνων ελιτιστών κανίβαλων που έχουν βγει παγανιά στην επαρχία και αυτή των απομονωμένων μεροκαματιάρηδων "υπανθρώπων" του μόχθου στην άκρη του πουθενά, βασικοί χαρακτήρες οι οποίοι κινούν τις εξελίξεις καταλήγουν οι δύο κόρες, ανάμεσα στις οποίες αναπτύσσεται και ένα αναμενόμενο λεσβιακό ειδύλλιο μιας και δεν γίνεται να κυκλοφορήσει ταινία χωρίς ίχνος DEI woke σκατίλας μέσα της (ακόμα και σε μια οικογένεια εκφυλισμένων κατά συρροή δολοφόνων/κανίβαλων, το να είσαι σεξουαλικά διαταραγμένος θεωρείται "ανωμαλία", εξ ου και το "προτιμώ να τρώω μουνί από το να τρώω ανθρώπους" επιφώνημα αντίδρασης ενάντια στην πατριαρχία). Οι κυνηγοί παίρνουν στρατηγικά τις θέσεις τους ανάμεσα στα θύματα τα οποία τους φιλοξενούν για την νύχτα καθώς το τροχόσπιτό τους "έμεινε" στον δρόμο, με το ξημέρωμα να βρίσκει μονάχα έναν όρθιο...

Τα πατροπαράδοτα ειδικά εφέ του Todd Masters (στα credits φαίνεται πως είναι ο χαμένος αδελφός "Μελχιόρ" - ένας από τους τρεις εξ ανατολών προσκυνητές του "βασιλέα των Ιουδαίων" στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο για τους ευαγγελιστές φίλους μας) ικανοποιούν τους απαιτητικούς κυνηγούς πηχτού αίματος και το σινεσφαγικό ενδιαφέρον παρέμεινε σταθερό μέχρι και την τελευταία στιγμή. 

DON'T LOOK AWAY (2023)

 

Γραμμένο από τους The Michaels (Michael Bafaro και Michael Mitton). Σκηνοθετημένο ως mumblegore slasher από τον Michael Bafaro (THE BARBER, 11:11 HELL'S GATE, RISE OF THE DAMNED, WRECKER, ASCENSION). Παραλληλίζεται αισθητικά με ταινίες "αστικού μύθου" όπως το IT FOLLOWS (2014).

Παρέα ετερόκλητων φίλων βρίσκεται αντιμέτωπη με μεταφυσικό μανεκέν βιτρίνας το οποίο έχει την ικανότητα να κινείται αστραπιαία όταν δεν έχεις την προσοχή του στραμμένη πάνω του. Αν κοιτάξεις κάπου αλλού δηλαδή σε πλησιάζει και σταδιακά σε μακελεύει χωρίς οίκτο. Δεν υπάρχει κάποια εξήγηση για την ύπαρξή του, ή για τον κατασκευαστή του. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν γλυτώνει κανείς από αυτούς που το βλέπουν και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει είναι να βρεθεί αντιμέτωπο με την αντανάκλασή του μπροστά σε κάποιον καθρέφτη. 

Η πρώτη τυχερή που το βλέπει μια μοιραία νύχτα είναι η φοιτήτρια Frankie (Kelly Bastard). Στην ουσία η κατάρα την ακολουθεί μέχρι να γίνει ορατή και από άλλους οπότε και ξεκινάει το λουτρό αίματος. Για να γίνουν τα πράγματα ευκολότερα στην democrat "defund-the-police" κατάσταση μυαλού, η αστυνομία παίζει έναν αόριστο ρόλο παρατηρητή μιας και δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου με το γεγονός πως σε κάθε φόνο η Frankie είναι παρούσα, ούτε μετά την μαζική εκτέλεση μέσα σε ένα νυχτερινό κλαμπ με τουλάχιστον 30 νεκρούς θαμώνες. Οι "ήρωες" καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους μέχρι που εμφανίζεται και ένας μυστήριος τύπος με λευκά μάτια τυφλού, o Victor Malick (Michael Bafaro - συμβολικά ο ίδιος ο σκηνοθέτης είναι ο από μηχανής σφαγέας) ο οποίος θέλει να τους εξοντώσει για να γλυτώσει την ανθρωπότητα από την κατάρα του ακίνητου πλαστικού φρικιού και τους θεατές από περαιτέρω εξηγήσεις.

THE LEGEND OF LAKE HOLLOW (2024)

 

Γραμμένο από τον Jerry Robbins (CATCH THE BULLET) και σκηνοθετημένο ως βουκολικό θρίλερ από τον Chris Hollo (αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους προσπάθεια του φωτογράφου τραγουδιστών της country μουσικής). Η παραγωγή της Penumbra Entertainment κάθε άλλο παρά διασκεδαστική είναι. Αν βάλεις το player στο x2 τουλάχιστον γλυτώνεις 40 λεπτά διαύγειας. 

Παρέα φίλων βρίσκονται για ξέγνοιαστο σαββατοκύριακο σε μια ενοικιαζόμενη καμπίνα στη μέση του πουθενά. Εκεί θα πέσουν θύματα στις ορέξεις ταραχοποιού ινδιάνικου πνεύματος που θα τους κάνει μέρος της καταραμένης, νεκροζώντανης χωροχρονικής λούπας του συμπληρώνοντας τον θίασο των φασματικών επιστατών της δασώδους περιοχής. Τόσο λευκών, όσο και ιθαγενών. Ευτυχώς οι στυλιζαρισμένες πόζες του μυστηριώδους τραγόμορφου "δαίμονα" προς το τέλος της ταινίας και το ταλέντο του διευθυντή φωτογραφίας (Joshua Shreve) παρέχουν κάποιας μορφής εικαστικής φρίκης (με τα ειδικά εφέ να είναι πατροπαράδοτα χωρίς cgi σάλτσες) στο όλο "ανεξήγητο" της υπόθεσης. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να προκαλεί το ενδιαφέρον. Μουτσούνες στο παράθυρο, θολά φαντάσματα στο βάθος του κάδρου που παίζουν με τις κάμερες, ινδιάνοι να μουρμουρίζουν ασυναρτησίες γύρω από τη φωτιά χτυπώντας τύμπανα. Όσο γρήγορα αναπτύσσεται κάποιο είδος πανικού, τόσο γρήγορα ξεφουσκώνει. Οι αναζητητές πηχτού αίματος ας κοιτάξουν κάπου αλλού (αν όχι τον ψυχαναλυτή τους).

LATE NIGHT WITH THE DEVIL (2023)

 

Μεταφυσική ταινία τρόμου γραμμένη και σκηνοθετημένη από τους Colin και Cameron Cairnes (100 BLOODY ACRES, SCARE CAMPAIGN). Με κέρδος 666,666 δολάρια στην τρίτη ημέρα προβολής, η ταινία τελικά έβγαλε 12 εκατομμύρια δολάρια. Τα δικαιώματα για online προβολή τα απέκτησε το SHUDDER στην συνέχεια.

Εν μέρη ντοκιμαντέρ, εν μέρη βιντεοταινία η οποία βρέθηκε και παρουσιάζει "αληθινά" καταγεγραμμένα γεγονότα της αποφράδας νύχτας της 31ης Οκτωβρίου, δηλαδή του Halloween του 1977. Η ακροαματικότητα της εκπομπής The Night Owls βρίσκεται πάντα κάτω από τις προσδοκίες της παραγωγής αλλά αυτή τη φορά ο παρουσιαστής είναι έτοιμος να τα δώσει όλα ώστε να πάρει τη πρωτιά, μέχρι και να κάνει live εξορκισμό μπροστά στις κάμερες! 

Παρακολουθούμε από την αρχή μέχρι το αιματοβαμμένο τέλος της μια ολόκληρη εκπομπή νυχτερινό/talk show, με θεματική (και ανάλογη αισθητική) την εορτή Hallows Eve. Ο παρουσιαστής της, Jack Delroy (David Dastmalchian - Polka Dot Man στο THE SUICIDE SQUAD, THE BELKO EXPERIMENT, THE BOOGEYMAN, DUNE) προσπαθεί να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό έχοντας καλεσμένη, ανάμεσα σε άλλους, μια ψυχική ερευνήτρια και μια έφηβη ασθενή της, μοναδική επιζώντα από μια αποκαλυπτική αίρεση παλαβών (κάπου εδώ εισέρχεται και ο Abraxas, καθώς οι μάγοι με τις κόκκινες ρόμπες πουλάνε φιλοσοφία μπροστά στη κάμερα). Ακολουθεί φαμφάρα "ειδικών" στα θέματα μιας και οι καλεσμένοι έχουν αντίλογο.

Η ταινία στηρίζεται κυρίως πάνω στην μοναδική ερμηνεία του Dastmalchian και ευτυχώς ο τύπος είναι fangoria-πληκτος, οπότε φαίνεται πως αγαπάει το σινεμά του τρόμου και την όλη ατμόσφαιρα της εποχής. Η δράση διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στο στούντιο και ο θεατής απολαμβάνει τον αποκαλυπτικό εκτροχιασμό της τηλεοπτικής "πραγματικότητας" (αλλά και του μελοδραματικού αφηγήματος εκτός οθόνης) μπροστά και πίσω από τις κάμερες σε τακτά διαλλείματα μέχρι το τελικό κρεσέντο μεταφυσικής βίας που στην κυριολεξία στέλνει με φαντασμαγορικό τρόπο (μόλις 150 χιλιάδων δολαρίων προϋπολογισμού για ειδικά εφέ) στο διάολο όλους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες αφήνοντας τον βασικό πρωταγωνιστή να απορεί για το αν συμβαίνουν όντως όλα αυτά γύρω του.

Ο Delroy υπήρξε μέλος του ιδιωτικού κλαμπ κυριών, γνωστό και ως The Grove, βασισμένο σαν εσωτερικό χιούμορ/πλακίτσα/συγκάλυψη πάνω στο Bohemian Club, το οποίο διατηρεί τις απόκρυφες τελετές του μέσα σε μια έκταση 2,700 εκταρίων, γνωστή ως Bohemian Grove. Κάθε άλλο παρά "τσιγγάνοι" (αυτή είναι η μετάφραση του "bohemian" στα ελληνικά, από το γαλλικό "boheme", τον ξέγνοιαστο σαν τον τσιγγάνο, ότι πρέπει για απάτριδες απροσάρμοστους δηλαδή - εκτός κι αν μιλάμε για τους Κέλτες Βόιους και την Βοημία της Τσεχίας) είναι τα μέλη της παρέας οι οποίοι διασκεδάζουν θυσιάζοντας (;) τελετουργικά γύρω από μια κουκουβάγια ύψους 40 ποδιών. Ανάμεσα στους γουσταρλήδες και 3 πρώην πρόεδροι της Αμερικής. Το ξέγνοιαστος μπορεί να έχει μια άλλη ερμηνεία όταν έχεις πουλήσει την αθάνατη ψυχή σου για να απολαύσεις μερικά χρόνια δύναμης μέσα σε αυτή τη πλάνη βέβαια. Κάπως έτσι και ο Delroy φαίνεται πως πούλησε ότι πιο σημαντικό είχε και η σύζυγός του πέθανε από καρκίνο 7 χρόνια μετά την εμφάνισή του σε ένα πάρτι ανάμεσα στα ψηλά δέντρα της περιοχής. Η πληρωμή του "συμβολαίου" λήγει στα 7 χρόνια κατά την λαϊκή παράδοση:

ή απλά όλα είναι καπνοί και καθρέφτες για σαββατοκυριακάτικα παρτουζώματα τύπου Hellfire Club. Όπως και να έχει η κουνταλίνι κινεί τους ενεργειακούς στροβίλους και οι χριστόπληκτοι ψάχνουν δικαιολογίες να περιορίσουν τις δυνάμεις τους αμελώντας τις διόδους στις σάρκες τους. Ας συνεχίσουμε να διασκεδάζουμε με την "πραγματικότητα" όπως μας την παρουσιάζει ο Οίκος του Δαβίδ εδώ και 2 χιλιετίες.