THE VISIT (2015)

Γραμμένο και σκηνοθετημένο στο μοτίβο "κάποιος-από-τους-χαρακτήρες-κρατάει-την-κάμερα" από τον M. Night Shyamalan ( THE 6th SENSE , SIGNS , THE HAPPENING ) .
Χρηματοδοτημένο και μαρκαρισμένο για αυτό τον λόγο ως δείκτης ποιότητας από τον παραγωγό των PARANORMAL ACTIVITY και INSIDIOUS .
Η Becca και ο Tyler θα επισκεφτούν τους γονείς της μητέρας τους 15 χρόνια μετά την φυγή της από το πατρικό σπίτι . Η μητέρα τους ( Kathryn Hahn - STEP BROTHERS , THE DICTATOR , PARKS AND RECREATION ) έχει κόψει κάθε επαφή με τους δικούς της - γιατί το έσκασε με έναν καθηγητή από το λύκειο της ο οποίος στην συνέχεια την παράτησε με 2 παιδιά - αλλά μετά από προτροπή της 15χρονης κόρης της αποφασίζει να χτίσει κάποια γέφυρα επικοινωνίας μαζί τους .
Η επίσκεψη έρχεται στην κατάλληλη στιγμή , αφού η μητέρα των παιδιών έχει κλείσει εισιτήρια για μια αξέχαστη εβδομάδα πάνω σε πολυτελές κρουαζιερόπλοιο με τον καινούργιο αγαπημένο της . Τα παιδιά θα γνωρίσουν επιτέλους την γιαγιά και τον παππού και εκείνη θα χαλαρώσει μετά από χρόνια καθημερινής εργασίας που σπατάλισε για να τα αναθρέψει .
Η Becca είναι η μεγαλύτερη και έχει βάλει σκοπό να βιντεοσκοπήσει την επίσκεψη ώστε να βοηθήσει στην επανένωση της οικογένειας .
Ο Tyler μοιάζει ανησυχητικά με την Scarlett Johansson , γεγονός που χαλάει κάπως την ιλαρή ατμόσφαιρα που προσπαθεί να δημιουργήσει με το εξυπνακίστικο ραπάρισμα του ανάμεσα στην όλη φρίκη των αποκαλύψεων που ακολουθούν της επίσκεψης τους στο σπίτι των ηλικιωμένων ανθρώπων .
Η γιαγιά και ο παππούς φαίνονται καλοί άνθρωποι . Είναι σύμβουλοι και βοηθούν ψυχολογικά προβληματισμένους ανθρώπους . Τα παιδιά έχουν την ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν μέσα και γύρω από το απομονωμένο αγροτόσπιτο , αλλά δεν επιτρέπεται να βγούν από το δωμάτιο τους μετά τις 9μισι το βράδυ και να κατέβουν στο υπόγειο λόγω τοξικής μούχλας στους τοίχους .
Γνωρίζοντας τον τρόπο χτισίματος των ταινιών του Shyamalan για όσους έχουν δει προηγούμενες ταινίες του , είναι άκυρο να προσπαθήσω να γράψω περισσότερα αφού πάντα προς το τέλος της ταινίας όλα όσα έχουν υπονοηθεί ότι μπορεί να συμβαίνουν από τον σκηνοθέτη , ανατρέπονται .
Ένας συνδυασμός συγκεκριμένων ιστοριών των Αδελφών Grimm και του Edgar Alan Poe μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο ατμοσφαιρικής διαταραχής θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κατά κάποιο τρόπο τα γεγονότα που διαδραματίζονται εκεί - ο σκηνοθέτης πρώτα έκοψε την ταινία σε επίπεδο artrhouse , μετά του βγήκε κωμωδία και στο τέλος κατάφερε να το ισορροπίσει σε θρίλερ .
Το τελικό "μη κρατάς κακία στους δικούς σου" χάνεται κάπου μεταξύ (spoiler alert) σκατωμένης πάνας στα μούτρα και σπασμένου γυαλιού καρφωμένου σε λαιμό , αλλά όταν υπάρχει οικογενειακό μήνυμα το χώνεις όπου μπορείς μέσα στην ιστορία .