Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Lucio A. Rojas ( ZOMBIE DAWN , SENDERO ) .
Από την νερόβραστη Γερμανική έκδοση της ταινίας λείπουν 12 λεπτά ακροτήτων .
Τα αληθινά γεγονότα που υποτίθεται πως βασίζεται η ταινία αφορούν περισσότερο τον τρόπο που γαλουχήθηκε ο κακοποιός της ιστορίας , παρά η ιστορία αυτή καθεαυτή .
Βρισκόμαστε στο 2011 .
4 γυναίκες πάνε στο σπίτι του πλούσιου θείου για να περάσουν ένα χαλαρό σαββατοκύριακο μέθης και λεσβιακού πειραματισμού .
Η τροπή αλλάζει μέσα σε δευτερόλεπτα προς τις πλέον ακραία ανώμαλες κατευθύνσεις που μπορεί να πάρει μια σύγχρονη ταινία τρόμου χωρίς να κινδυνεύουν οι υπεύθυνοι παραγωγής με φυλάκιση όταν εισβάλουν στο σπίτι ο τοπικός νταής Juan και ο γιος του - ο οποίος είναι ταυτόχρονα και ανιψιός και εραστής του ...
Η ψυχοπαθολογία του Juan χρίζει περισσότερο παρακολούθηση από ειδικούς καθώς με το που ξεκινάει η ταινία μεταφερόμαστε πίσω στο 1978 και παρακολουθούμε τον τότε ανήλικο Juanito να βιάζει υπό την απειλή όπλου την σχεδόν ξεκοιλιασμένη (από σαδιστικά βασανιστήρια ακόλουθου του Pinochet - περισσότερα στο ιστορικό παράρτημα παρακάτω) μητέρα του - με την πράξη να συνεχίζεται για αρκετή ώρα μετά τον πυροβολισμό στο κεφάλι της και το ξερατό του πάνω στις πληγές της ... Η σεξουαλικότητα του μικρού Juan σχετίζεται άμεσα με την χρήση θανατηφόρας βίας και τα χρόνια που περνούν δεν καταφέρνουν να κατευνάσουν τις ταραγμένες ατραπούς που έχει ακολουθήσει το άρρωστο μυαλό του . Με την αδελφή του φυλακισμένη και το προϊόν του ερωτά τους συνεργό και εραστή , ο Juan απαγάγει νεαρές κοπέλες για να διεξάγει τα βασανιστήρια που του έμαθε ο σαδιστής εκτελεστής της μητέρας του , έχοντας ταυτόχρονα μια αντίληψη τιμής εθνικιστικού παρελθόντος στις πράξεις του . Πέρα από το σεξουαλικό μαρτύριο που τις υποβάλει , τους κόβει κομμάτια από το κορμί για να θρέψει ολοκληρωτικά το ασίγαστο πάθος του (κάπου εδώ κολλάει το "βασισμένο σε αληθινά γεγονότα" που βλέπουμε στην αρχή της ταινίας - κατά τα άλλα συνεχίστε να βραβεύετε το νέγρικο diversity των μπαρμπα-θωμάδων που σας διασκεδάσαν με την Παντοτινή Ουακάντα τους) .
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ :
 |
| τα αγόρια αγαπούν τις στολές τους .. |
Τα θύματα της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή είναι 9.800 περισσότερα από ό,τι πιστευόταν, με συνέπεια να ξεπερνούν συνολικά τα 40.000 , σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή που φτιάχτηκε για αυτόν ειδικά τον λόγο στο Σαντιάγο . Οι αριθμοί αφορούν τους φυλακισθέντες και βασανισθέντες της 17χρονης χιλιανής χούντας , ενώ ο επίσημος αριθμός νεκρών και εξαφανισθέντων ανέρχεται σε 3.065 .
Η D.I.NA. (Dirección de Inteligencia Nacional) , δηλαδή η μυστική υπηρεσία πληροφοριών της Χιλής , τα μέλη της οποίας προέρχονταν από τα καραβάνια του θανάτου και ειδικεύθηκαν στους βασανισμούς κρατουμένων .Εκτός από τις ειδικές κατασκευές χώρων και εργαλείων για τους βασανισμούς, τους άρεσε πολύ να πετούν κόσμο από αεροπλάνα ή ελικόπτερα .
Τουλάχιστον 12 μηχανικοί παραδέχθηκαν ότι έκαναν περισσότερες από 40 πτήσεις πάνω από τον Ειρηνικό με πτώματα ή ζωντανούς , κλεισμένους σε σακιά .
Για να σιγουρευτούν ότι θα έμεναν στον πάτο της θάλασσας και δεν θα τους έβρισκε κανείς τους έδεναν με σιδερένιες μπάρες .
Υπολογίζεται ότι περίπου πεντακόσιοι αντικαθεστωτικοί κατέληξαν στη θάλασσα, αφού πρώτα βασανίστηκαν από αξιωματικούς της DINA .
Η τακτική τους σε κάποιες περιπτώσεις ήταν η εξής: έφθαναν σε μια γειτονιά και έβγαζαν έναν αντικαθεστωτικό από το σπίτι ή την αυλή του . Στην οικογένεια δεν έλεγαν τίποτα . Ούτε καν ποια ήταν η ταυτότητά τους . Τον έπαιρναν μαζί τους και από τότε τα ίχνη του εξαφανίζονταν . ‘Ηταν σαν να μην υπάρχει και αυτό δεν ήταν υπερβολή, αφού συνήθως τους σκότωναν και τους πέταγαν από τα ελικόπτερα. Οι βασανιστές προτιμούσαν επίσης και τα φορτηγά .
Στη διαβόητη βίλα Γκριμάλντι των τριών εκταρίων που ήταν η «Μέκκα» των βασανιστηρίων , έβαζαν τους κρατούμενους να ξαπλώνουν στο πάρκινγκ και περνούσαν από πάνω με φορτηγά, συνθλίβοντας τα πόδια τους . Στο ρεπερτόριό τους ήταν επίσης οι απαγωγές , οι εξαφανίσεις , οι δολοφονίες και οι βιασμοί γυναικών και ανδρών .
Άλλο αγαπημένο μέρος κράτησης και βραδιών ποίησης με Μαρκήσιο Ντε Σαντ , ήταν η Venda Sexy , ένα τριώροφο σπίτι με κήπο . Γνωστό ως La Discothéque εξαιτίας της δυνατής μουσικής που έπαιζε για να καλυφθούν οι κραυγές των βασανισθέντων . Εκεί συγγενείς έρχονταν σε ερωτική επαφή μεταξύ τους , άνδρες εξευτελίζονταν από τους δεσμοφύλακες τους συνήθως κατά την διάρκεια παρά φύσιν επαφής , ενώ γινόταν χρήση ζώων στις ερωτικές περιπτύξεις .
Αράχνες και ζωντανοί αρουραίοι τοποθετούνταν μέσα στα γεννητικά όργανα γυναικών για έξτρα συμμόρφωση .
-
Όταν βλέπεις την ανθρώπινη φύση κατάμουτρα δεν μπορείς να την βραβεύσεις με όσκαρ - δεν έχει τα κατάλληλα ονόματα ως παραγωγούς για να τα χτυπήσεις ως συχαρίκια στην πλάτη .
Εδώ , να τα λέμε μεταξύ μας .
Η Λατινική Αμερική πάντα είχε την μπρουταλιέρα στο 11 (πολύ πριν πατήσουν πόδι οι κονκισταδώροι) , με το αίμα να είναι νομισματική μονάδα μεταξύ των ανθρώπων , αλλά αυτά είναι θέμα για άλλη ανάρτηση .
σκιζει η κριτικη,σκιζει και η ταινια!
ΑπάντησηΔιαγραφή