"What is it that you want from me? - All I want is your love."
Ψυχοτρόπο δράμα για λίγους, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον συγγραφέα/σεναριογράφο/σκηνοθέτη και β' αρσενικό φυτοφάγο, Alex Garland (THE BEACH, 28 DAYS LATER, EX MACHINA. ANNIHILATION). Άλλη μια διανοούμενη παραγωγή της A24.
Η Harper (Jessie Buckley - TABOO, CHERNOBYL, FARGO) είναι μια σύγχρονη γυναίκα που δουλεύει από το σπίτι - αυτές τις δουλειές που δεν μπορείς να περιγράψεις σε κάποιον όταν σε ρωτάνε για αυτές γιατί είναι πίσω από μια μαλακισμένη οθόνη - πιθανώς είναι λογίστρια κάποιας σατανικής πολυεθνικής και ανεβαίνει σταθερά στην ψηφιακή πυραμίδα. Όταν αυτοκτονεί ο κλαψιάρης νέγρος (τικάρουμε το κουτάκι της ποικιλομορφίας του μέλλοντος της επερχόμενης γκρίζας φυλής - sponsored by Soros Tours & Travel NGOs) σύζυγός της (ή πέφτει κατά λάθος από το παράθυρο του πάνω ορόφου, ανάλογα από ποιανού την μεριά το βλέπεις) εκείνη προσπαθεί να αναλύσει τα τραυματικά της απωθημένα/συναισθήματά της απομονωμένη σε ένα αρχοντικό 500 χρόνων κάπου στην αχανή βρετανική επαρχία.
Φυσικά όλοι οι άντρες του χωριού εκεί είναι σημειολογικά οι τοξικοί απόγονοι, ή/και ενσαρκώσεις του μεταφυσικού "Πράσινου Άντρα", ο οποίος χρησιμοποιώντας πρακτικές μυθολογικής μεταμόρφωσης/ή βλέπε και την συμβολική παρθενογένεση της πικραλίδας (ή την μίτωση για την περίπτωση του γιού του Ice Cube), προσπαθεί να μπει στα φουστάνια της Harper ως αρχέγονο Διονυσιακό έμβολο της παιδικότητας, της ηδονής/θρησκευτικό αρχέτυπο της άσπιλης φυσιολογικής ένωσης με το αντίθετο φύλλο. Αντ' αυτού, ο πολλαπλός άντρας αναπαράγεται από οπές των σωμάτων του (οι οποίες ανοίγουν ως ψηφιακά αιδοία σε διάφορα σημεία αναδύοντας μια δυνατή ναυτία Gronenberg-ιακής body-horror καφρίλας/υγρό όνειρο κάθε σύγχρονου "ψυχοναύτη" μουσάτου που περιμένει επίδομα δυσφορίας μετά την ορμονική θεραπεία και την καλλιτεχνική ανάπλαση των γεννητικών του οργάνων), μέσων των οποίων ξεπηδά σε ενήλικο μέγεθος κάποιος ματωμένος "άλλος" χαρακτήρας (ο επιστάτης, ο παπάς, ο μπάτσος, το άτακτο παιδί, κτλ - λείπει ο δάσκαλος και ο πρόεδρος του χωριού από το φεμινιστικό μανιφέστο/ανέκδοτο των μίκρο-μάκρο βιαιοτήτων) με το σπασμένο στα ίδια σημεία σώμα του νεκρού (διχοτομημένο αριστερό χέρι και σπασμένος αστράγαλος) συζύγου μέχρι την τελική μεταμόρφωση στον "μη-με-αφήσεις-γιατί-θα-αυτοκτονήσω" (βλέπε Batman του Tom King, για έξτρα σόγια οιστρογόνου στην πνευματική δια(σ)τροφή της ποπ κουλτούρας) πρώην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.