Γραμμένο και σκηνοθετημένο σε fast&furious αντίληψη του περιβάλοντος χώρου από τον Sang-ho Yeon ( TRAIN TO BUSAN ) .
Μετά την επιτυχία της προηγούμενης ταινίας , η ιστορία της ζόμπι αποκάλυψης συνεχίζεται σε μεγαλύτερη κλίμακα (κάτι που δυστυχώς έβαλε ψηφιακά ζόμπι στο κάδρο της δράσης) . Αυτή τη φορά βρισκόμαστε 4 χρόνια μετά τα γεγονότα του τρένου της μεγάλης σφαγής και ακολουθούμε την ιστορία του στρατιώτη Jung Seok ( Dong-Won Gang - THE PRIESTS , ILLANG: THE WOLF BRIGADE ) ο οποίος έχασε αδελφή και ανιψιό στα δόντια των μολυσμένων . Παρέα με τον τον βήτα αρσενικό σύζυγό της βρίσκουν καταφύγιο στο Hong Kong όπου για 4 χρόνια ζουν ως πολίτες Γ΄ κατηγορίας , χωρίς κάν την ιδιότητα του πρόσφυγα (κοινονικοπολιτικό σχόλιο στα ψιλά) κάνοντας δουλειές του ποδαριού και πέφτοντας θύματα εκμετάλευσης του κάθε κακοποιού στοιχείου που τους εκβιάζει για την υπάνθρωπη καταστασή τους . Μοναδική ευκαιρία να ορθοποδήσουν (αν δεν θέλουν να τους ανακαλύψουν οι αρχές) είναι να επιστρέψουν πίσω στην Χερσόνησο και να βρουν ένα φορτηγό χρηματαποστολής γεμάτο τσάντες με δολάρια . Έχοντας στον νου τα εκατομμύρια που τους περιμένουν (με φως φανάρι ότι στην μοιρασιά της επιστροφής θα φάνε σφαίρες από τους εγκληματίες που τους στέλνουν εκεί) , η ομάδα των 4 επιστρέφουν στην πατρίδα ανακαλύπτοντας μια νέα πραγματικότηα . Οι οπλισμένοι επιζώντες έχουν δημιουργήσει μια Mad Max κοινωνία παλιανθρώπων με τροποποιημένα υβριδικά αυτοκίνητα (το οποίο ακούγεται περισσότερο αστείο από όσο είναι) . Ανάμεσα σε αυτούς και τις ψηφιακές ορδές των κανίβαλων , όαση ανθρωπιάς/καρμική συνάντηση/απο μηχανής θεός είναι μια οικογένεια (παππούς , μητέρα και δύο ανήλικες κόρες με υπερφυσικές ικανότητες στην οδήγηση) η οποία φαίνεται να επιβιώνει παράλληλα μέσα στο όλο χάος (η οικογένεια αυτή μπορεί να μην υπήρχε εκεί να βοηθήσει την κατάλληλη στιγμή αν ο Jung είχε πράξει διαφορετικά 4 χρόνια νωρίτερα) .
Η διάρκεια των 116 λεπτών , πέρα από τα ψηφιακά κυνηγητά με τα αυτοκίνητα και τους νεκροζώντανους , οφείλεται εν μέρη και στην αργή κίνηση της δραματουργίας των σκηνών με μικρά παιδιά που κλαίνε , κλασικό στοιχείο θεατρικότητας των κορεάτικων παραγωγών .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.