SPUTNIK (2020)

 

Γραμμένο από τους Oleg Malovichko και Andrei Zolotarev . Σκηνοθετημένο από τον Egor Abramenko (o Egor πραγματεύεται ακριβώς τα ίδια πράγματα που έκανε και στο 10λεπτο PASSANZHIR το 2017, μόνο που αυτή τη φορά το μετατραυματικό στρες του αστροναύτη που επιστρέφει μαζί με τον επισκέπτη από τα άστρα πίσω στη Γη διαρκεί γύρω στις 2 ώρες και έχει προϋπολογισμό παραγωγής 190 εκατομμυρίων Ρουβλιών) .

Βρισκόμαστε στο 1983 και 2 Ρώσοι κοσμοναύτες επιστρέφουν στον πλανήτη μετά από μια αποστολή που τους είχε σε τροχιά γύρω από αυτόν για αρκετούς μήνες . Δυστυχώς δεν είναι μόνοι τους και ο μοναδικός επιζώντας ξυπνάει κρατούμενος μέσα σε μια μυστική στρατιωτική βάση . Φυσικά το κόμμα δεν μπορεί να παρουσιάσει έναν ήρωα στο κοινό σε ημίτρελη κατάσταση οπότε ο υπεύθυνος του στρατοπέδου αποσπά μια ριζοσπαστική ψυχίατρο με σκοπό να βοηθήσει στην επαναφορά του αστροναύτη . Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά εντός στρατοπέδου .

Ο Pyotr Fyodorov ( THE DARKEST HOUR , STALINGRAD ) είναι ο σύντροφος κοσμοναύτης ήρωας , Konstantin Veshnyakov . Επιστρέφει με έναν παρασιτικό οργανισμό 30 εκατοστών μέσα στο σώμα του ο οποίος βγαίνει από το στόμα του κάθε βράδυ για δύο ώρες , γίνεται 2 μέτρα ψηφιακό σίχαμα και τρέφεται με ανθρώπινους εγκεφάλους . Συγκεκριμένα τρέφεται με τη κορτιζόλη (ορμόνη του στρες) που εκκρίνεται υπό συνθήκες τρόμου (για έξτρα ορμονική διαταραχή και εκμετάλλευση εγκεφάλου από εξωγήινους , βλέπε DARK ANGEL (1990) - εκεί βέβαια είχαμε να κάνουμε με διαγαλαξιακό εμπόριο ναρκωτικών αλλά ο εξωγήινος Matthias Hues ήθελε αυτό που εκκρίνει το μυαλό σου) . Ο Kostya δεν γνωρίζει για την κατάστασή του και όταν μαθαίνει για τον ένοικο μέσα του το θεωρεί θεία τιμωρία για την εγκατάλειψη του γιου του σε ορφανοτροφείο .

Η Oksana Akinshina ( THE BOURNE SUPREMACY ) είναι η συντρόφισσα ψυχίατρος , Tatyana Klimova . Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με μια δυναμική γυναίκα που δεν σταματάει πουθενά γιατί φαίνεται πως οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί της έχουν δημιουργήσει προβλήματα με τον νόμο . Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο έχοντας κινητικά προβλήματα , ψυχόδραμα το οποίο θα αναπτυχθεί ταυτόχρονα με τον βιολογικό τρόμο της ιστορίας . Δεν έχει δικά της παιδιά και δένεται με τον ήρωα σύντροφο .

Ο Fedor Bondarchuk ( STALINGRAD ) είναι ο Ταγματάρχης Semiradov . Θέλει να μετατρέψει τον εξωγήινο σε βιολογικό όπλο . Όπως τόσοι άλλοι στρατιωτικοί που είχαν παρόμοιες καλές ιδέες στο παρελθόν του κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας , καταλήγει με μισό κεφάλι .

Τα σκοτεινά πλάνα και η μουντή κομμουνιστική ατμόσφαιρα των '80ς μου έφερε στο μυαλό τον αβάσταχτο χρωματικό μηδενισμό των πλάνων του ALIEN 3 (1992) . Το δράμα του ορφανοτροφείου θα μπορούσε να λείπει , αλλά αναπτύσσει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα της γυναίκας ψυχιάτρου , εκπληρώνοντας την τελευταία επιθυμία του ταλαίπωρου Kostya , ο οποίος μην μπορώντας να επιζήσει χωρίς το τέρας μέσα του , θυσιάζεται για να σώσει τον κόσμο (γιατί όλο και κάποιος μελλοντικός Ταγματάρχης θα έβρισκε τρόπο να τον χρησιμοποιήσει) .