POSSESSOR (2020)

Αρρωστημένο ψυχόδραμα γραμμένο και σκηνοθετημένο στα χνάρια του πατέρα του από τον Brandon Cronenberg ( ANTIVIRAL ) . H arthouse τριμερής παραγωγή Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής , Μεγάλης Βρετανίας και Καναδά απέφερε μόλις 745,796 χιλιάδες δολάρια πλανητικών εσόδων θυμίζοντας ανάλογες αμήχανες στιγμές πασαρέλας σε μεγάλες επιδείξεις μόδας , όπου τις σάχλες του σχεδιαστή δεν τις φοράει κανένας στην καθημερινοτητά του - αλλά κάποιοι χειροκροτούν από κάτω . Παρόλη την διανόηση του παντεπόπτη σκηνοθέτη ο οποίος θα συγκριθεί αναγκαστικά με τον πατέρα του , η ατμόσφαιρα κερδίζει τις εντυπώσεις με την υπερ του δέοντος αποτύπωση της βίας να έχει την τιμητική της στην αποκρουστική αρένα της δομής του συγκεκριμένου sci-fi δυστοπικού αφηγήματος .

Η σωσίας της Tilda Swindon , Tasya Vos ( Andrea Riseborough - OBLIVION , BIRDMAN , MANDY ) είναι πράκτορας μυστικής οργάνωσης η οποία αναλαμβάνει δολοφονίες υψηλά ιστάμενων προσώπων χρησιμοποιώντας ψυχοτρονική/παταφυσική τεχνολογία εγκεφαλικής εισβολής μέσα στο υποσυνείδητο ανθρώπων με σκοπό να τους κάνει εκτελεστικά όργανα . Εμφυτευόμενη ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα σε ανθρώπους κλειδιά για τους σκοπούς του εκάστοτε χτυπήματος , η εθισμένη σε αυτό Tasya δεν μπορεί να ελέγξει τις βίαιες τάσεις της και χάνει σιγά-σιγά τον εαυτό της και τον έλεγχο της πραγματικότητας , σε σημείο να δυσκολεύεται να ξεχωρίσει την κυρίαρχη προσωπικότητα του κελύφους το οποίο ελέγχει . Μην μπορώντας να "αποδράσει" από τον τελευταίο ξενιστή ( Christopher Abbott - IT COMES AT NIGHT , THE SINNER , PIERCING ) , θα χρειαστεί δραστική βοήθεια από τους συναδέλφους της .

Προσωπικά προτιμώ τέτοιου είδους "τέχνη" από τις ανουσιότητες που αραδιάζει η Blumhouse τα τελευταία χρόνια .