Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

BASKIN (2015)


Γραμμένο από τους Ogulcan Eren Akay και Can Evrenol και σκηνοθετημένο από τον δεύτερο με αντάρτικες μεθόδους (οι σκηνές του σαδομαζό οργίου γυρίστηκαν χωρίς την επίγνωση των αρχών σε περιοχές που φημίζονται για τον συντηρητισμό τους) .
Η όλη grand guiniol ατμόσφαιρα και εφιαλτική λούπα/δομή της ιστορίας θύμισε κάτι μεταξύ επεισοδίου του TWILIGHT ZONE , Ιταλική ταινία τρόμου των αρχών της δεκαετίας του '80 και DAGON (2001) .
Είναι ο 8 Τουρκικό φίλμ που έχει καταφέρει να κυκλοφορήσει στην Αμερική .
Πέντε αστυνομικοί διασκεδάζουν εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που τους παρέχει η στολή τους σε επαρχιακή ταβέρνα όταν δέχονται κλήση για επέμβαση σε εξοχική έπαυλη κοντινού χωριού . Στην πορεία τους προς το συμβάν συζητούν σχετικά με τις φήμες πως το χωριό όπου κατευθύνονται είναι στοιχειωμένο , κάτι που θα αποδειχτεί αληθινό με τον χειρότερο τρόπο πριν ακόμη φτάσουν στον προορισμό τους . Δεν αναπτύσεται καμία ταύτιση εκτός οθόνης με τους "ήρωες" οι οποίοι επιδεικνύονται εξ αρχής ως περίτρανα αγράμματοι αγριάνθρωποι κατωτέρας στάθμης (με μεταφυσικές εμπειρίες παρόλα αυτά , αφού η ανατολή είναι πνιγμένη στην μαγική ατμόσφαιρα της σελήνης) , οπότε οι κραυγές αγωνίας τους σε κάνουν απλά να επιθυμείς περισσότερο πόνο .
Εντύπωση προκαλεί ο αλμπίνος αρχιερέας της αίρεσης που είναι υπεύθυνος της ανόσιας τελετής γονιμότητας στα υπόγεια της εγκαταλειμμένης έπαυλης γνωστός ως "Μπαμπάς" , Mehmet Cerrahoglu . Η σπάνια δερματική αρρώστια από την οποία πάσχει ο πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός τον κάνει ιδιαίτερα αποκρουστικό , σε σημείο να μην ξεχωρίζεις αν είναι μάσκα ή το αληθινό του πρόσωπο αυτό που βλέπεις .

3 σχόλια:

  1. Και ατμόσφαιρα και gore και από όλα! Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είδα το Baskin τις προάλλες. Καταρχάς ο τύπος το χει με την κάμερα και τον τρόμο (SPOILER: η σκηνή που συναντάνε για πρώτη φορά τους "μεταλλαγμένους" χαράχτηκε στο μυαλό μου - ο ορισμός του εφιάλτη οπτικά και αισθητικά). Μ' άρεσε ότι υπήρχε και κάποια πλοκή, ενώ έχτιζε τον τρόμο σταδιακά.
    Όμως το τελευταίο μέρος ήταν πολύ ακραίο για τα γούστα μου. Καταλαβαίνω όμως ότι κάποιοι τη βρίσκουν με αυτά οπότε πάσο.
    Τέλος, σε μια χώρα όπως είναι η Τουρκία, μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να επέλεξε τους νταήδες μπάτσους ως θύματα συμβολικά. Ίσως πάλι και όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.